Het meest in het oog lopende is de kleding. Met sportkleding kun je hier echt overal komen. Nah, vooruit, niet in een heel sjiek restaurant en ook niet in een bar in New York. Maar wel in de supermarkt, bij de Starbucks om koffie te halen (dat kan trouwens ook in je pyama en op sloffen), als je je kinderen ophaalt van sportclubjes of playdates, als je gaat winkelen, op de koffieochtend van de klas, als je naar de tandarts of de kapper moet en als je gaat helpen met schoolreisje. 's Morgens op school zijn vooral veel sportleggings, strakke hemdjes met charmante trainingsjasjes en natuurlijk trimmers in felle kleuren te zien. In eerste instantie was ik zeer onder de indruk. Iedereen gaat hier 's ochtends eerst sporten, wauw, dacht ik. Tot ik 's middags bij het ophalen van de kinderen weer op school kwam en iedereen er nog hetzelfde bij liep...
Ook onze kinderen lopen het liefst de hele dag in een sport- of joggingbroek rond. Jari en Iven willen nog net in een spijkerbroek naar school (teveel Nederland meegekregen, denk ik), maar Maaren en Lasse vinden dat maar gedoe op niks. Een joggingbroek (in korte of lange versie) zit véél lekkerder!
Sport kijken is een nationale hobby. In ieder café of restaurant hangt wel een tv waar een sportkanaal aan staat. Moeders zitten met een klapstoeltje naast het veld om te kijken naar de training (!) van hun kroost. In het weekend rijdt het hele gezin van hot naar haar om alle wedstrijden van de kids bij te wonen. Met Thanksgiving eet iedereen kalkoen én kijken hele families samen naar American Football. De films op de Amerikaanse Netflix die gaan over een sportteam zijn op twee handen nog niet te tellen.
Wij hebben ons ten doel gesteld tenminste één wedstrijd van de populairste Amerikaanse sporten live te gaan zien. Bij NBA Basketball (Brooklyn Nets) en Baseball (New York Yankees) zijn we al geweest, op het verlanglijstje staan nog American Football en Ice Hockey. Naar zo'n wedstrijd gaan is een belevenis op zich, ook al zou je niks om de sport geven. Amerikanen hebben gevoel voor drama, wat tijdens een sportwedstrijd een geweldige eigenschap is, wat een spektakel! (tijdens een luizenplaag op school is deze eigenschap iets minder, hoe maak je van een mug een olifant of van een luis een tijger).
Zelf sporten is ook populair. Al doende kwamen we er wel achter dat dit een kwestie is van hollen of stilstaan. Onder leiding van professionele trainers en coaches wordt er bloedserieus gewerkt. Wil je met een team aan wedstrijden meedoen, dan moet je je eerst zien te kwalificeren. Hiervoor moet je meedoen aan try outs. Zo werd Jari vorig jaar na een dag of drie try outs geselecteerd voor het freshman (1e jaar highschool) voetbalteam van school. Wij helemaal blij en trots. Totdat bleek dat Jari dan vijf dagen per week 2 uur moest trainen. Dat was toch wel wat veel. Wat was hij blij dat het seizoen maar van september tot en met november liep. Ook Maaren liep tegen de grens aan van wat leuk was. Om met het boys gymnastics team wedstrijden te mogen turnen, moest hij tenminste drie, maar liefst vier keer per week drie uur lang trainen. En dan niet een beetje dollen, het begon altijd met een uur lang droge spierversterkende oefeningen, die mij na een kwartier lang kijken al de keel uithingen. Ongelofelijk dat hij dit een jaar lang heeft volgehouden. En toen hij dit seizoen dan eindelijk de wedstrijden mee mocht doen, hebben we op de valreep besloten toch maar afscheid te nemen. Hoe leuk hij turnen ook vond (en vindt), dit was toch iets te veel van het goede voor een blije spring-in-het-veld. Iven en Lasse hebben het beter voor elkaar. Iven voelt zich helemaal lekker met een keer per week basketbal training (vorig jaar van een boomlange ex-NBA speler met z'n sportbroek tot over z'n knieën en de veters los). Lasse verdient iedere week strepen en sterren bij de karate les in het dorp en speelt recreational soccer, gewoon voor de lol dus.
Maar het goede van de Amerikaanse sportcultuur nemen wij natuurlijk ook over. Het is hier heel gewoon om regelmatig van sport te wisselen. Niks jarenlang voetballen en verder niks. Je kunt hier gewoon ieder seizoen aan een andere sport beginnen. Of bijvoorbeeld in de lente en herfst voetballen en in de winter lekker binnnen basketballen of Lacrosse spelen ( ik vind het net zwerkbal met die netjes aan een stok, maar volgens de kinderen klopt daar niks van). Dus wisselen wij ook vrolijk van sport als dat beter uitkomt. En zijn we nu allemaal (!) aan het CrossFitten. En loop ik dus 's morgens in mijn strakke legging en knalroze sportschoenen naar school (nee, 's middags niet, een douche en gewone kleren is ook best fijn). En hebben we afgelopen vrijdag met z'n allen de documentaire gekeken van Rich Froning, die vier keer de CrossFit Games achter elkaar heeft gewonnen. En zou het dus niet meer dan logisch zijn dat we in juli live naar de CrossFit Games gaan kijken. Al was het alleen maar omdat ze in California zijn...
