Raar?

Is het niet raar om weer in Nederland te zijn? Die vraag heb ik afgelopen tijd vaak gekregen. Nou, het is helemaal niet raar. Sterker nog, het is alsof we nooit zijn weggeweest! Overal waar je binnenkomt is het vertrouwd. Op school, in de buurt, bij de ouders thuis, bij vrienden. Alleen bij ons eigen huis binnenstappen, dat was niet vertrouwd. Andere meubels, andere stijl, we waren gewoon op bezoek. Maar het mooie was, dat dat dan weer niet raar was. Het was gewoon helemaal prima zo. Ons huis is ons Singapore.

Ik vind het heerlijk om hier vakantie te vieren. Iedereen weer zien en spreken. Maar ik heb ook zin om straks weer terug te vliegen naar Singapore en ons gewone leven weer op te pakken.

Om dat gevoel te beleven, dat voelt voor mij als een overwinning. Een hele lange tijd heb ik namelijk geroepen dat ik nooit meer wegging uit Deurne.
Vanuit een gevoel van heimwee zijn we zo'n 13 jaar geleden terug verhuisd naar Deurne. En ik had echt zoiets, dat gebeurt me niet nog een keer. Ik blijf mooi zitten waar ik zit. Ergens anders gaan wonen is voor mij niet weggelegd.

Het afgelopen half jaar in Singapore had ik natuurlijk al ervaren dat het me toch lukt om ergens anders (aan de andere kant van de wereld zo'n beetje) een heel nieuw leven op te bouwen. Die ervaring op zich is al geweldig. Dat je weet dat dat kan, dat geeft een machtig gevoel van vrijheid. Niet dat je daar dan per sé verder nog iets mee moet doen... je vóelt je gewoon vrij en dat is genoeg.

En nu is die ervaring bevestigd. Met het in Deurne zijn, geen heimwee hebben, en zin hebben naar huis in Singapore te gaan, weet ik het zeker: het is gelukt! Ik heb nu gewoon twee vertrouwde omgevingen! En wat nog belangrijker is, ik heb mezelf overwonnen.

Raar? Tja, mensenlevens met alles wat erbij hoort, díe zijn soms raar...

Location:Deurne

Gepakt en gezakt

Daar zitten we dan. 's Avonds half tien, allemaal gewassen en gestreken op de bank. Bijzonder is dat we allemaal een lange broek aan hebben. Even wennen weer. We hebben de airco er maar bij aangezet. De vesten hangen klaar, sokken aan en dichte schoenen. Vier koffers met van alles en nog wat. Ik heb nog nooit zo makkelijk kleren ingepakt. Alles met lange mouwen en lange pijpen mocht mee, de rest moest hier blijven.

Lasse vindt het allemaal nogal verwarrend: "Wanneer komt de container nou? Ik wil mijn bed ook meenemen". Oh, wacht even, dat gaat niet helemaal goed. "Nee, we gaan op vakantie in Nederland, we blijven in Singapore wonen". "Mag muis wel mee naar Nederland?" "Ja, muis mag wel mee". "En Jo Ann, gaat die ook mee naar Nederland?". "Nee, Jo Ann blijft hier op het huis passen". "Maar we gaan wel met een blauw vliegtuig?". "Ja, dat klopt helemaal". Blij loopt ie weg, gelukkig toch nog iets dat klopt...

En ik, ik ben zo benieuwd hoe het zal zijn. Natuurlijk heb ik zin om iedereen weer te zien. Ik ben ook een beetje bang dat ik honderd keer hetzelfde verhaal moet vertellen. Maar ik ben vooral benieuwd hoe we Nederland nu gaan beleven. Kijken we er nu met een andere blik tegenaan, zal het voelen als thuiskomen? En over drie weken, als we weer terug gaan naar Singapore. Komen we dan weer thuis? Spannend!!!

Weet je waar wij zin in hebben?

Bijna is het zover, over een weekje zitten we in het vliegtuig naar Nederland. We gaan de Kerst en Oud op Nieuw in Nederland vieren. Net als heel veel expats hier. Een populaire vraag op dit moment is: "met welke vlucht gaan jullie?".

De kerstlichtjes op Orchard road

We hebben eerst nog een drukke week voor de boeg met een hele hoop kerstvieringen, kerstdiners en uitdagingen. Jari en Lasse hebben tegelijkertijd een viering (inclusief optreden), maar helaas niet op dezelfde plek. Ik heb Kimmo te hulp geroepen voor de benodigde ouderlijke belangstelling. Maaren gaat optreden met een (engelstalig) liedje over "kou" en is op zoek naar handschoenen en mutsen Het is hier nog steeds dertig graden. Ik heb me enigszins gedrukt (de vraag-om-hulp mailtjes vlogen me om de oren) met als resultaat dat ik nu alleen maar hoef te helpen bij het kerstontbijt van Lasse, met Maaren's traktatie (jarig volgende week) naar school ga, pannenkoeken moet bakken voor Jari's klas en dat Kimmo zijn primeur als serveervader in Iven's klas gaat maken. Da's nog te overzien.

Maar goed, ondertussen beginnen wij ons ook te verheugen op onze vakantie in Nederland. Vanmorgen bij het ontbijt kwam ter sprake wat iedereen in Nederland ging doen. Een bloemlezing:

• (O)pa's en (o)ma's om de nek vliegen
• Heel veel afspreken en logeren bij vriendjes (ik kan mijn taxibedrijf in Nederland onverminderd voortzetten).
• Kijken of ik nog aan de rechterkant van de weg kan rijden
• Frikadellen eten
• Spelen in het speeltuintje op het Groenveld
• De oude vertrouwde spijkerbroek dragen
• Slapen onder een heel dik dekbed en dan 's morgens wakker worden en niet uit bed willen
• Mijn overal op de boerderij van opa Piet halen
• Naar buiten gaan en dan eerst een jas aan doen
• Ons huis bekijken
• Peperkoek eten
• Eindelijk weer eens schoenen dragen in plaats van slippers
• Een e-reader kopen (ik ben hier in een IT mall geweest met zes verdiepingen elektronica en nul e-readers)
• Op de verjaardag van mijn petekind zijn
• Wortelstamp met rookworst eten
• Binnen rondlopen met je schoenen aan
• Op school kijken
• Iets gaan kopen en dan binnen een kwartier weer terug zijn
• Sneeuwballen gooien
• Bij de kerstboom zitten
• Eindelijk met Lars oud op nieuw vieren (alsof we dat nog nooit gedaan hebben, maar goed)
• Gewoon de tv aan zetten en dan Nederlands horen
• Gaan auto rijden en dan meer tijd rijden dan voor het stoplicht stil staan

Je ziet het al, wij hebben niet zo'n hele ingewikkelde wensen...

Schrijven

Ik heb het gedaan! Ik heb de cursus "Creatief schrijven" bij de LOI besteld!

Waarom?
Het lijkt me ontzettend leuk om te doen.

En verder?
Geen flauw idee.

Maar je ging deze keer toch iets doen waarmee je geld kan verdienen?
Tja, er blijken toch belangrijkere dingen te zijn.

Welke dan?
Uuuh, dat weet ik niet precies.

Ongeveer dan?
Midlife crisis, zou kunnen.

Je bent toch nog geen veertig?
Daarom, nog niet te laat voor iets nieuws.

Alweer iets nieuws? Bedrijfskunde, subsidie, binnenhuisarchitectuur, webwinkel, tal van instrumenten, beetje theater. Alsof dat niet genoeg is?
Ik heb nu eenmaal een brede interesse, altijd al gehad.

Heb je al eens een verhaal geschreven?
Een echt verhaal...nog nooit.

Zou je er toch niet beter nog een keertje over nadenken?
Nee! Daar word ik ook niet wijzer van. Ik probeer een nieuwe levenshouding en die bevalt me goed: go with the flow. Is trouwens ook één van de redenen waarom ik hier in Singapore terecht ben gekomen. Ook trouwens dé reden om vier kinderen te hebben. Heerlijk, gewoon voelen, al dat denken schiet ook niet op.

Dus je gaat je vrije tijd het komende jaar besteden aan iets waarvan je niet weet waarom, waar je geen ervaring in hebt en waar je al helemaal geen geld mee kunt verdienen?

Ja, jippie! Ik heb er zin in!!!

De Hollandse School

Eén van de redenen waarom ik erg blij was dat we naar Singapore gingen, en niet naar bijvoorbeeld Shanghai of Hongkong, was het feit dat hier een Nederlandse basisschool is. De kinderen krijgen dus gewoon les in het Nederlands. Wel zo makkelijk. Alles is nieuw en dan is het fijn als de leerkracht op school en de klasgenootjes in ieder geval verstaanbaar zijn.

Maar gaandeweg is gebleken dat de aanpak op de Hollandse school nog meer voordelen biedt. Het allermooiste is dat je aan Jari en Iven kunt merken dat ze zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen leren! Jari (groep 8) regelt zijn hele eigen huiswerk. En dat is best veel. Eén uur per dag. In google calender maakt hij zijn eigen planning. De meester stuurt mailtjes met opdrachten en Jari plant ze in op de kalender en geeft ook aan wanneer een opdracht behaald is. De meester heeft inzage in de kalender. Supersysteem!

Iven (groep 6) heeft nog wat hulp nodig bij het maken van zijn huiswerk, maar vraagt daar nu zelf om. Hij moet een half uur per dag huiswerk maken. Spelling, Engelse woordjes oefenen, denkwerk, topografie en Engels lezen. Over de week verspreid. Ook hij begint in te plannen: "Mam, dan doen we vandaag Engelse woordjes en dan maak ik morgen het denkwerk". Waar ik aan het begin van het schooljaar nog regelmatig moest "vechten" als het om huiswerk maken ging, zegt hij nu tegen Maaren: "Nee, ik kan niet mee spelen na het eten, ik moet eerst huiswerk maken". En "doe die Engelse woordjes nog maar een keer, dan ken ik ze zeker". Ongelofelijk!

Hoe ze dat op school voor elkaar krijgen? Precies weet ik het niet, maar ze maken wel gebruik van een aantal principes. En die blijken dus te werken.

IPC
IPC staat voor International Primary Curicculum. Alle vakken, behalve taal en rekenen, worden binnen één thema samengebracht. Dit thema wisselt iedere keer. Maaren heeft het bijvoorbeeld gehad over voedsel, Jari en Iven over mythen en legenden en over nieuws.

Behalve de kennis die je opdoet, leren de kinderen ook vaardigheiden waar je je hele leven plezier van hebt, zoals samenwerken, verbanden leggen, zelf onderzoek doen en oplossingen zoeken voor problemen.

Startpunt is het bekijken wat je al over een onderwerp weet. Daarna ga je samen bepalen wat je wilt leren. Hierna wordt het thema op verschillende manieren uitgewerkt en vanuit verschillende invalshoeken belicht (bijvoorbeeld hoe werd het nieuws verspreid toen er nog geen moderne communicatiemiddelen waren, maar ook maak zelf een eigen nieuwsuitzending). Aan het einde van een thema wordt teruggeblikt of het gelukt is dat te leren wat je wilde weten.

Wat ik er zo mooi aan vind, is dat alle vakken met elkaar verweven worden. De kinderen leren de verbanden tussen al die dingen meteen te zien. In plaats van dat het allemaal op zichzelf staande kennis is, kunnen ze het meteen aan iets concreets relateren. Erg mooi.

SCL
SCL staat voor Structureel Coöperatief Leren. De bedoeling hiervan is om de klas een structuur te bieden waarin de kinderen goed kunnen samenwerken. Gedurende een week of 6 zitten de kinderen in een team. Iedere week hebben ze hierin een andere rol, bijvoorbeeld tijdchef of materialenchef. Iedere week zijn ze dus verantwoordelijk voor een klein stukje van de randvoorwaarden die nodig zijn voor een goede samenwerking. En dat werkt!

Daarnaast zijn er "spelletjes" om snel samen aan de praat te raken. Bijvoorbeeld zoek iemand die... Je krijgt een blaadje met verschillende manieren van vakantie vieren (skiën, strand, musea). Bij iedere manier moet je nu in de klas twee mensen zoeken die dát de leukste manier vinden. Een andere was teken een hoofd en teken daarin wat je hoofd op dit moment bezig houdt. Vertel daarna gedurende een minuut tegen je buurman wat je hebt getekend. Daarna mag je buurman zijn tekening aan jou uitleggen. Een snelle manier om even iedereen in de klas aan het woord te laten en zijn hoofd te laten leegmaken.

Doelgericht leren
Op de HSL leer je niet iets omdat dat nu eenmaal op dat moment in het boekje staat. Ook leren de kinderen niet voor de meester of juf. De bedoeling is dat de kinderen iets doen, omdat ze het zelf willen leren. De één moet meer oefenen met werkwoordspelling de ander met rekenen. Ze leren om zelf hun leerdoelen te formuleren en ze leren ook hoe ze die kunnen bereiken. Wat moet je nog oefenen? Welke materialen hebben we daarvoor? Op welke manier leer jij het best? (moet je het zien, horen of moet je er juist een liedje van maken).

Ik weet het, papier is geduldig en een blog (het moderne papier) ook. Bovendien is het erg moeilijk om in een paar zinnen een hele aanpak te omschrijven die je eigenlijk gewoon moet ervaren.  Maar ik ben zo enthousiast over de aanpak hier op school. Ik zie gewoon aan mijn kinderen dat het werkt. Dus, als je denkt, goh da's interessant, verdiep je er eens in. Er is een hoop informatie (en wetenschappelijk onderzoek) te vinden op internet.

http://www.ipcnederland.nl/
http://www.fi.uu.nl/publicaties/literatuur/6152.pdf

En de kinderen? Die vinden het geweldig op school! Iven gaat fluitend naar school en Jari geeft aan dat hij op deze school echt superveel kan leren.