Happy Lunar Newyear

Vandaag is het Chinees Nieuwjaar. Hét belangrijkste feest voor de Chinezen (zo'n 70% van de bevolking hier). Al dagenlang zijn de voorbereidingen in volle gang. De supermarkten zijn versierd met rode lampions, bloemen (Chinees Nieuwjaar is ook het Lentefeest) en andere Chinese tierelantijnen. Overal zijn mandarijnen, Chinese koekjes, vette worsten en planten te koop. Iedereen is al weken bezig met het schoonmaken en opruimen van het huis. Zelfs bij ons schuin tegenover, waar een nogal rommelige oudere meneer en mevrouw wonen met een van dwarse tekkel en een klein legioentje zwerfkatten, ziet het er redelijk opgeruimd uit.



Wij zijn afgelopen zaterdag ook gaan shoppen in Chinatown. We liepen een beetje op de feestvreugde vooruit. We hadden de kinderen namelijk allemaal een versierd rood envelopje met 8 dollar gegeven. Eigenlijk hoor je dat pas op nieuwjaarsdag zelf te krijgen, maar goed. Daarvan mochten ze in Chinatown allemaal wat kopen. Succes verzekerd, want met 8 dollar kun je in Chinatown prima slagen. We kwamen thuis met 2 horloges, twee 3d platen, 2 draken (een beeldje en een knuffel), een graspoppetje en een hennatatoeage.



Wij hebben de Chinese lekkernijen uitgeprobeerd. Nou ja, deels dan, de waxed duck heb ik aan me voorbij laten gaan en ook een blikje New Moon van 60 dollar met één of andere zeevrucht erin. Maar de uitgeperste sugar cane (rietsuikersap), de Chinese koekjes en één of andere gedroogd fruit (wat geen vijg bleek te zijn) waren heerlijk. De sfeer in Chinatown was geweldig. Overal kraampjes, overal versierd, winkelende Chinezen, tussendoor de boedha tempel even binnenblieken...














Gisterenavond zijn we met de grote jongens en opa Mart nog naar het Chinese vuurwerk gaan kijken. Prachtig uitzicht over de Singapore River en Marina Bay met z'n hoge verlichte wolkenkrabbers. Bovendien was er een Chengdu festival. Dit zijn beelden van een ijzeren raamwerk met stof eroverheen gespannen met licht van binnen uit. Prachtig om te zien.







Na wat heen en weer geslenter zaten we om half twaalf op de tribune te wachten op het vuurwerk. En toen kwam er toch een plensbui naar beneden vallen! In eerste instantie leek het nog mee te vallen, maar uiteindelijk was het toch gewoon een tropische bui. We hadden met z'n vijven drie plu's, maar waren tenslotte gewoon allemaal doorweekt. Om kwart voor twaalf besloten we dan toch maar even onder de tribunes te gaan schuilen. Wel droog, maar vanaf daar kon je niks zien. Het idee was om een paar minuten voor twaalf weer tevoorschijn te komen en zo toch het vuurwerk te bewonderen.



Maar daarbij hadden wij niet gerekend op de praktische instelling van de Chinezen. Die begonnen namelijk om tien voor twaalf doodleuk af te tellen. Ik weet niet waarom, misschien het weglopen van steeds meer mensen of het natregenen van het vuurwerk? Het kwam erop neer dat we met een hele hoop mensen door twee kleine openingen in het hekwerk supersnel naar buiten moesten dringen om het overigens schitterende vuurwerk toch nog te kunnen zien.


Volgens Jari was het allemaal heel logisch, al die regen aan het begin van het nieuwe jaar...het is dit jaar tenslotte het jaar van de waterdraak!

Location:Singapore

Delen

Ons pap en mam zijn hier! Heerlijk is dat! Nu kan ik ze eindelijk gewoon laten zien hoe we hier leven.

Waar we wonen, het huis, de auto, de school van de kinderen, hoe dat werkt met de schoolbus, waar we de boodschappen doen, laten kennismaken met Jo Ann, de nieuwe voetbaltafel van Sinterklaas, de voorbereidingen van Chinees nieuwjaar in Chinatown, ons palmbomenstrand, de tuin en het uitzicht op het dak van shoppingmall Vivocity, hoe lekker de ijsjes zijn bij de Mac Donalds enzovoorts enzovoorts.



Als je écht wil weten hoe wij het hier maken, dan schieten de moderne communicatiemiddelen tekort. Dan kan ik nog zoveel bellen, vertellen, stukjes schrijven, skypen en foto's opsturen, het blijft een beetje behelpen. Dat moet je gewoon ervaren en voelen.



En dat is ook precies wat een mooie ervaring nog mooier maakt: het delen met degenen van wie je houdt!

Location:Singapore

Vliegen

"Goede reis terug. Hoe lang is het eigenlijk vliegen?"
"Dertien uur!"
"Da's lang. Gaat dat met de kinderen?"
"Ja hoor. Gewoon blijven zitten en je komt er wel".

Tja, dertien uur vliegen is lang, maar wel te doen. Een beetje slapen, een beetje eten en heel veel filmpjes kijken. Jari en Iven kijken er minstens drie per vliegreis. Het commentaar van Jari na onze vlucht terug naar Singapore was dan ook: "het lange wachten op het vliegveld en het vliegen went wel". Toch waren we natuurlijk wel blij weer thuis te zijn.

Wat ik niet helemaal voorzien had was de jet lag. Inmiddels hebben we drie nogal wakkere nachten achter de rug. De eerste paar uur slapen gaan zonder problemen. Maar zo vanaf een uur of 2 tot 5 zijn Maaren en Lasse wakker. Alle yogakunsten heb ik al in de strijd gegooid: adem halen diep in de buik, ademhalingen tellen, masseren, slap worden als een pudding... En dan om 7 uur weer op omdat de school is begonnen. Ik had echt met ze te doen gisterenochtend. Je snapt dat het rond het avondeten niet meer echt gezellig is bij ons.

Maar goed, we komen er wel. Afgelopen nacht is de schade al teruggebracht tot 2 uur wakker. En Kimmo en ik gingen om 9 uur naar bed onder het motto " slapen wat je slapen kan".

Wat wel mooi is, is de sfeer die samenhangt met het midden in de nacht wakker zijn. Het doet me denken aan de nachtvoedingen van een paar jaar geleden. Het schept een band, zo samen wakker zijn en proberen wat te doezelen. En tegelijkertijd ook dat gevoel van "ik wil slapen, laat me met rust!".

Wij kijken terug op een erg geslaagde kerstvakantie. De kinderen (en wij ook) hebben genoten van het logeren bij opa's en oma's en het spelen met vriendjes. We moeten allemaal weer een beetje op gang komen in Singapore. Af en toe vloeit er een traantje, ook mede dankzij de vermoeidheid. Iven verwoordde het mooi: "als je langer in Singapore bent, lijkt Nederland veel verder weg. Nu is het weer een beetje dichterbij gekomen".

p.s. Gespot: broodsnijmachine in nieuw winkeltje op 400 meter afstand van ons huis. Als ze daar toch eens Nederlandsachtig brood zouden gaan verkopen?! Dan kunnen we ons kleffe supermarktbrood en dure Zwitserse brood vaarwel zeggen. Ik durf het bijna niet te hopen...