zomervakantie, afscheidsvakantie

Ieder jaar vertrekt ongeveer een derde van de families aan de Hollandse school naar andere oorden. Natuurlijk gaan veel gezinnen weer in Nederland wonen, maar ook Houston, Brazilie, Noorwegen en Duitsland zijn voorbij gekomen. In Nederland vond ik de zomervakantie altijd een welkome onderbreking, hier ligt dat net een beetje anders. De weken voor de zomervakantie zijn een periode van afscheid nemen. Hier markeert de zomervakantie echt een einde. Toen het dan ook eindelijk zomervakantie was, liepen niet alleen de kinderen, maar ook alle moeders met de tong op hun schoenen. Echt, mijn werk als secretaresse bij HB verbleekte bij het managen van een huishouden met vier kinderen in de afscheidsperiode.

Het regende kinderfeestjes. Altijd even laten weten of je komt, bijhouden of je wel of niet aan het gezamenlijke cadeautje meedoet en kijken of je qua vervoer niet in de knoop komt met de activiteiten van de rest van de kinders. Nog even in de gaten houden of het misschien handig is met een andere moeder samen te rijden, zodat je maar één keer naar de andere kant van Singapore hoeft te crossen. Op een gegeven moment ben ik in mijn agenda gaan bijhouden welke moeder ik een enveloppe met hoeveel dollars wanneer moest overhandigen. Afscheidscadeautjes en knutsels voor weggaande klasgenootjes, voor verjaardag vierende juffen en meesters en voor de bedankte groepsmoeders. Kortom, mijn organisatietalenten zijn weer eens goed aangesproken!

Daarnaast was ik ook om de haverklap op school te vinden. Met vier kinderen op school is er altijd wel één waar iets in de klas te doen is. Zoveel zelfs, dat een vriendje van Maaren, toen ik weer eens op school rondliep, aan me vroeg: "Waarom ben je nu alweer op school?" Ook wordt er aan het eind van het schooljaar een afscheidsassembly georganiseerd op school. Alle gezinnen die van de Hollandse School weggaan, worden naar voren geroepen. Al met al een behoorlijk emotionele bezigheid, al die afscheidsnemende kinderen. Ook Iven's beste vriendje hier verhuist deze zomer terug naar Nederland. En dat is natuurlijk niet leuk.

Toppunt van deze afscheidsassembly is het schoollied. Meester Joris had ons de avond van tevoren al gewaarschuwd: "Zakdoeken mee, want het wordt weer huilen!" Hij was zo grappig geweest om een plaatje van een grote doos tissues op het scherm te vertonen onder het zingen van het schoollied. Nu heb ik altijd al een beetje moeite om het droog te houden onder het schoollied. Hoogstverbaasd om mezelf was ik, de eerste keer dat me dat overkwam. Ondertussen weet ik dat meer moeders er last van hebben. Stel je voor: je staat in Singapore, ver weg van alle familie en vrienden in Nederland, in de gymzaal van een Hollandse School (HSL) en zo'n 400 kinderen (waaronder die van jou) zingen uit volle borst (!) de volgende tekst:


Schoollied HSL

Singapore, daar leven wij
De HSL hoort daar ook bij
’s Morgens vroeg de bus, mama nog vlug een kus

Elke dag een koelbox mee
De warmte valt niet altijd mee
Maar we wonen hier en maken veel plezier

Al is het ver van Nederland
De school geeft ons een goede band
En daarom zingen wij nu hand in hand

Refr.:  School van de tropen, in het verre oosten
School van het spelen, leren met elkaar
Hier leef ik mijn dromen
Hier wil ik altijd komen
School, Holland op de evenaar

Een plaats van pret, een fijne tijd
Van warmte en geborgenheid
Prachtig is het wel, hier op de HSL

Eerst ben je nieuw, je went hier wel
Nieuwe vrienden maak je snel
Soms voor even, soms voor het leven

Ooit als je oud bent en al grijs
Denk je terug aan deze tijd
Je raakt hem nooit meer kwijt

Wij gaan de komende weken lekker even bijkomen en daarna uitgerust beginnen aan een nieuw schooljaar!