Snorkelen bij de buren

We zijn nu bijna anderhalf jaar in Singapore en veel van de dingen waar we ons in het begin over verbaasden, zijn nu normaal geworden. We hebben al zo vaak ervaren dat je een klap krijgt van de hitte als je uit een airconditioned winkelcentrum komt, dat we er niet meer van opkijken. Als het zo heel af en toe eens een hele dag regent (dan is het nog zo'n 25 graden) hebben we wel eens koude voeten! Links rijden is normaal geworden, ik kan de ruitenwisser en het knipperlicht zonder problemen op het juiste moment aanzetten en ik kan in de auto achter het stuur stappen zonder dat ik eerst hoef te spieken aan welke kant het ook alweer zit.

Kinderen in de schoolbus werken is routine en ik hou de hele middag vrij voor m'n taxi driving business (oftewel het gehaal en gebreng van kinderen her en der verspreid over Singapore). Het lukt me inmiddels ook om binnen één uur even "snel" iets te halen (neusspray, een boek, nieuwe voetbalschoenen), omdat ik weet naar welk winkelcentrum ik het beste kan gaan. Het lukt me zelfs om op Orchard (een megadrukke vijfbaans straat met aan weerszijden een stuk of 20 winkelcentra) gewoon in één keer in het winkelcentrum te parkeren waar ik wil zijn. Voorheen stond ik meestal een stuk of vijf winkelcentra verderop, omdat ik aan de verkeerde kant van de wegreed en zo snel geen vijf banen op kon schuiven of omdat ik de ingang van de parkeergarage in alle drukte weer eens over het hoofd zag. We zijn allemaal al eens naar de dokter en de tandarts geweest en we weten dat we voor een echt goede kapper naar Deurne moeten. Als we klaar zijn met eten stapelen we nog net wat borden op elkaar, maar daarna lopen we gewoon van tafel weg zonder ons te generen, omdat we weten dat Jo Ann het opruimt.

Het is indrukwekkend om te merken hoe snel bijzondere dingen toch weer min of meer gewoon worden.

Maar gelukkig hebben we ook nog steeds regelmatig zo'n moment waarop ik denk 'Wauw, wie had ooit gedacht dat wij hier met z'n allen als gezin zouden zitten?'

Zo gingen we in de herstvakantie een weekje op vakantie bij de buren. En dan is het toch leuk als je buren Maleisië zijn. En als daar een prachtig tropisch eiland voor de deur ligt, Tioman. Jari was er al eens geweest op kamp met groep 8 en nu mochten wij ook. Helemaal bijzonder was dat ons pap, mam en Martijn ook mee gingen. En als je dan met z'n allen na een dagje geweldig snorkelen (het is echt prachtig, net of je in een aquarium met tropische vissen zwemt) in een bootje zit met een natte zwembroek, flink de wind in de haren, en de chauffeur van de boot (aldus Lasse) is ook degene die 's avonds buiten op straat de sateetjes barbequet, en je ziet allemaal blije koppies ... dan is het toch in een keer wel weer heel bijzonder!