Wat doe jij nou eigenlijk?

Een vraag die ik, op vakantie in Nederland, regelmatig krijg, is 'Wat doe jij nou eigenlijk?' Vooral als de vraagsteller in kwestie net van tevoren heeft begrepen dat ik niet werk én ook nog een hulp in huis heb, krijgt die vraag een speciale lading. Tja, wat doe ík nu eigenlijk, denk ik dan. Hoe ga ik dat in hemelsnaam uitleggen zodat ik liefst ook nog een beetje intelligent en nuttig over kom?

Dan begin ik maar bij de middag. Die is namelijk makkelijk, dan ben ik met vier kinderen in de weer. Ik vang de kinderen op als ze uit de schoolbus stappen, geef ze wat te drinken en een snoepje ('mam, mag ik nog een snoepje?' 'Nee, jij hebt er al twee gehad.' 'Maar ik heb nog honger.' 'We gaan zo eten.' Enzovoorts, enzovoorts.) probeer ze te ontfutselen wat er op school is gebeurd, ontvang vriendjes, ga mee stokken zoeken, rij op en neer naar zwemles, school, en vriendjes, ga nieuwe schoenen met de kids kopen, knutsel Sinterklaassurprises, zoek witte korte broeken voor het Kerstopteden, jaag kinderen achter de computer, labtop en ipad uit, bemiddel welk filmpje er gekeken kan worden, bewonder nieuw verwerfde vaardigheden (variërend van op handen en voeten kunnen lopen tot de letter ij schrijven tot het beluisteren van een zelf gecomponeerd muziekstuk in Garageband), informeer naar huiswerk, overhoor woordjes, maak reclame voor de groente tijdens het avondeten, stuur iedereen de douche in (en wel je haren wassen, ook bij je oren,) poets tanden én flos, lees verhaaltjes voor, luister naar de belevenissen van die dag, hang nog even op de bank (als er tenminste geen ouder- of informatieavond is) en plof moe maar voldaan in bed.



'En 's ochtends dan? Dan zijn de kinderen toch op school?' Tja, dat is een punt. Wat doe ik 's ochtends eigenlijk? Ik volg natuurlijk een cursus Creatief Schrijven bij de LOI. Hartstikke leuk en leerzaam, maar klinkt niet zo intelligent. Zal ik zeggen dat ik een boek aan het schrijven ben? Dan moet ik misschien ook vertellen wat voor boek en hoezo dan en wanneer het af is. Daar heb ik helemaal geen zin in. Wat nou als het toch niet helemaal lukt? Nee, laat maar. En bovendien zijn er ook nog weken bij dat ik aan die hele cursus niet eens toe kom. Hoe dat in hemelsnaam mogelijk is begrijp ik zelf ook niet.


Oh ja, ik tennis. Daar geniet ik van, maar da's wel een erge expatvrouwen bezigheid. Maar toch, het is erg leuk om op je 40-ste nog iets helemaal nieuws te leren. En bovendien is het erg nuttig om in het hete plakkerige Singapore je slome vermoeide lijf nog eens lekker actief te maken. Dus ok, ik sport.

Verder drink ik behoorlijk wat koffie en lunch ik af en toe. Nee, niet alleen, maar met een aantal expatdames samen. Maar als er iets niet interessant over komt...Maar het is wel belangrijk. Je komt aan in een vreemd land en kent helemaal niemand! Geen familie, geen vrienden, alleen je eigen gezin. Je moet je weg leren vinden en jij bent ook degene die de rest van het gezin zo'n beetje moet begeleiden. Wat is het dan fijn om mensen te spreken die in hetzelfde schuitje zitten. Die ook niet weten waar je kinderschoenen moet halen, die ook drie soorten mieren in de keuken hebben, waarvan de kinderen ook dwarsliggen, waarvan de man ook laat thuis is, die 's avonds ook in slaap vallen boven hun boek en eigenlijk ook niet weten wat ze de hele dag doen. Dus ok, ik werk aan mijn sociale contacten. Wat bovendien in Singapore een never ending story is, omdat mensen komen en gaan (heb je net een maatje gevonden, verhuizen ze terug naar Nederland, grrrr.)



Wat doe ik verder nog in de ochtend? Oh ja, ik doe één keer in de week boodschappen bij de supermarkt (een winkelwagen vol mét bult), waar ik in totaal een ochtend mee kwijt ben. Snel boodschappen doen gaat hier niet; druk met parkeren, druk in de winkel met mensen die allemaal op z'n gemak door de winkel slenteren, wachten bij de kassa omdat de kassière niet alleen de boodschappen afrekent, maar ook inpakt (daar moet ik nog eens apart een blog aan wijden.) Verder verleen ik als groepsmoeder wat hand- en spandiensten op school en ben ik om de haverklap op school om te kijken naar een of ander optreden van de kinderen. En tussen alle bedrijven door klets ik ook nog met liefde en plezier met ons bezoek uit Nederland en maak ze een beetje wegwijs in Singapore.




Kortom, wat doe ík nou eigenlijk?
Ik ben taxichauffeur, office manager voor de afdeling Zegers kids, therapeut, schrijver, hoofd facilitaire dienst, reisleidster, assistent op school, supply chain manager voor de keukenkastjes, ober en gastvrouw.

Geen wonder dat ik me nooit verveel!

Location:Deurne

Kinderfeestjes

Kinderfeestjes, wat mij betreft altijd een lastig gebeuren. Natuurlijk gun je je kind een leuk feestje, maar ik heb in het verleden al meerdere malen ondervonden dat mijn sterkste kant zeker niet is om een stuk of tien rondspringende jongens te vermaken. Een Spiderman-feestje, een Harry Potter-feestje, een voetbal-feestje, een speurtocht-feestje, een gourmet-feestje...van alles heb ik verzonnen.

Dat verzinnen, dat vond ik nog wel leuk. Een paar weken van tevoren begon ik te surfen op internet voor geschikte spelletjes. Ik knutselde een draaiboek in elkaar (hoe lang zouden ze het cakejes versieren leuk vinden? Niet zo lang als ik dacht), ging wat shoppen om alle spullen te verzamelen, bereidde in de ochtend van de feestdag alles voor en was er helemaal klaar voor....Totdat de bende jongetjes over de vloer kwam. Een tornado is er niks bij. De tactiek was om ze bezig te houden. Maar jongetjes bezig houden die alles maar vijf minuten leuk vinden?! Uitgeput was ik na zo'n middag. Wat was ik blij als er weer een feestje opzat. En toch vond ik dat ik het vol moest houden...die feestjes thuis...

MAAR NU NIET MEER! Wat een opluchting! Hier in Singapore houdt bijna niemand een feestje thuis. De mensen die in een condominium wonen met een grote function room en zwembad willen nog wel eens een poging doen, maar de overgrote meerderheid besteedt het hele feestje gewoon uit. Nu is dat hier ook wel erg gemakkelijk, want er is voor ieder wat wils. De truc is alleen om het ook nog een beetje betaalbaar te houden (ook belangrijk met vier feestjes per jaar), maar als je een beetje oplet, lukt dat ook. Bovendien is het ook heel gewoon om met een andere jarige samen een feestje te geven en dan de kosten te delen. Zo hebben wij hier in Singapore voor Jari al een lasergame feestje gehad in het parkje hier vlakbij, voor Iven een klimfeestje en voor Maaren een voetbalfeestje. Allemaal op locatie dus en (het belangrijkste!) minstens twee coaches die de boel in het gareel en leuk houden.

Het enige wat ik hoef te doen is een beetje organiseren en afspraken maken, wat drinken, cake en chips te halen en de uitnodigingen te versturen. Is dat even makkelijk. Het helpt ook heel erg dat iedereen hier over kinderfeestjes wel wat relaxter is dan in Nederland. Je wordt met een volle buik thuisgebracht? Hier helemaal niet nodig. Met een lege buik (qua avondeten dan, de cake en chips zijn meestal wel op) opgehaald worden is ook prima. Ook hoeft zo'n feestje niet de hele middag te duren. Een uur of 2 is lang genoeg. Vervoer regelen omdat je zelf de hele bups van je huis naar de locatie moet brengen? Ook niet nodig. Je laat de ouders hun kind gewoon zelf brengen naar de feestlocatie. Als moeder van de jarige job heb je tijd over om een beetje met het kroost te kletsen en foto's te maken. Heerlijk.

Kortom, bij deze een pleidooi om ook de Nederlandse kinderfeestjes wat gemakkelijker te maken: niet te lang, zelf je eigen kind halen en brengen, en geen eten totdat ze de leeftijd hebben dat ze het gezellig vinden om samen aan tafel te zitten. Ik stem voor!

Drummen

Die Jari, die kan goed drummen! Dat compliment heb ik de laatste tijd vaak voor Jari in ontvangst mogen nemen (en ja hoor, al die complimenten heb ik doorgegeven aan de rechtmatige eigenaar). Maar toch, als moeder is het ook leuk om complimenten voor je zoon te krijgen.

De laatste tijd heeft Jari zich dan ook rotgedrumd. Hij moest zich voorbereiden op maar liefst vier optredens.

Het eerste optreden was met de Sinterklaasband van de Hollandse School. De band is eigenlijk een bij elkaar geraapt zooitje van meesters en juffen van school, vaders en moeders van leerlingen en een aantal oudleerlingen. Jari viel dus in deze laatste categorie en was met z'n twaalf jaar de allerjongste. Er is een keer of drie druk (en chaotisch) gerepeteerd op een hele trits Sinterklaasliedjes, waarna de band zichzelf optreedklaar verklaarde. Sinterklaas kon komen! Dat deed Sinterklaas dan ook braaf. Op 17 november kwam hij aan in het hete Singapore. Zo'n beetje alle Nederlanders met kinderen gaan eerst naar de jachthaven bij Keppel Bay om op de kokende kade in de zon weg te smelten en te zingen tot Sinterklaas eindelijk eens om de hoek komt varen (het is echt waar, als je in de Singaporese hitte op Sinterklaas moet wachten duurt het nog tien keer zo lang voor ie komt dan in de Nederlandse kou). Daarna vertrekt het hele volk naar de Hollandse Club, waar Sinterklaas nog een bezoekje brengt. Dat was waar de Sinterklaasband om de hoek kwam kijken, want zij hadden de moeilijke taak de stemming er in te houden totdat Sinterklaas er was. En dat duurde lang! Door de hitte wilde Sinterklaas z'n snor niet helemaal op z'n plek blijven zitten...

Ik moet zeggen dat ik van die hele Sinterklaas verder niet zoveel heb meegekregen. ik heb alleen maar naar Jari gekeken.

Onderstaand een link naar een filmpje, waardeloos qua beeld en geluid, maar wel een leuke impressie!

Sinterklaas 2012

Het tweede optreden was een concert van de muziekschool eZoo waar Jari drumles heeft, Rock Jam! genaamd. Het idee alleen al was erg leuk. Om de leerlingen een beetje te laten voelen waarom ze eigenlijk iedere week naar de les komen, waren er voor de gelegenheid heuse bands geformeerd. Tien repetities lang werd er onder leiding van de leraren gerepeteerd op één nummer. Je hoorde het nummer gewoon groeien. Superknap dat die jonge kids gewoon samen als een echte band kunnen spelen.

Terwijl we stonden te wachten op het optreden en het publiek alsmaar uitdijde, flapte ik er spontaan uit tegen Kimmo: 'Goh, jullie hebben wel eens voor veel minder publiek gespeeld.' Tja....

Ook hier weer een link naar een filmpje. De bassist (voor de kijkers links op het podium) is Jari's drumleraar.

eZoo 2012