Tissues

Af en toe heb ik hier van die momenten dat zo'n beetje boven komt borrelen 'Dat ik dat meemaak!' Zo aan het eind van alweer een schooljaar, komt dat extra sterk naar boven. We zijn omringd door mensen die druk zijn met verhuizen (terug naar Nederland of andere plaatsen) en dat maakt dat het niet gewoon het einde van een schooljaar is, maar de afsluiting van weer een jaar Singapore. Wat ben ik blij dat we nog lekker een jaar voor de boeg hebben hier in Singapore. Een jaar om te genieten, omdat iedereen goed in z'n vel zit en er intussen ook weer veel zaken op routine gebeuren (het blijkt leuk te zijn die routine voor even te doorbreken, maar het blijkt na een tijdje ook weer heerlijk te zijn om er een nieuwe routine voor in de plaats te hebben). Maar die vlagen van 'wow, wat gaaf dat ik dat meemaak,' die koester ik.

Sentosa

Zoals het feit dat ik iedere week kunstles heb! Ik, die vroeger dacht helemaal niet creatief te zijn. En leuk dat het is. Je wordt er zo lekker rustig en relaxed van, net een soort meditatie, maar dan anders. Ik ben bezig om een kubistisch (heel handig, dat kubisme) portret te maken van de vier kinderen. Jari was de eerste (tja, als oudste ben je nu eenmaal vaak het proefkonijn), Iven's portret is ook af (je begon zowaar te zien dat het Iven is) en nu is Maaren aan de beurt. Ook heb ik mijn eigen sneakers beschilderd, dik tevreden! Nooit geweten dat het zo moeilijk is een vogeltje te tekenen. Volgens de art teacher is kunst vooral problem solving (verkeerde kleur? Gewoon met een ander kleurtje eroverheen. Verf geknoeid? Misschien leuk om op de achtergrond cirkels te maken?). Mijn mede-kunstenmaker en ik blijken erg goed te zijn in het al gaandeweg creëren van steeds weer nieuwe problemen...

Maaren en Iven op zwemles

Wat ook wel erg bijzonder is, is als je hier tijdens een Nederlandse dames excursie (over Feng Sui, erg interessant) iemand tegenkomt die tegen je zegt: 'Volgens mij kom jij niet ver vandaan van waar ik vandaan kom.' Dat bleek inderdaad te kloppen, zij komt uit Liessel en ik uit Deurne. Enkele weken later sta je dan in een keer ergens op een dak op de zoveel-en-vijftigste verdieping bij een bar voor een surpriseparty. Waarbij de surprise eigenlijk wederzijds is, omdat je de jarige jobs ook nog niet kent. In een gemixt internationaal (Nederlands, Italiaans, Singaporees, Braziliaans, Japans en Belgisch) gezelschap. Ik heb een ontzettend leuke avond gehad en dan ben ik wel trots op mezelf.

Voor ons huis op de stoep

Maar ook het groter worden van de kinderen leidt tot speciale gelegenheden. We hebben nu tenslotte een (zij het nog heel gezeggelijke) puber in ons midden. Jari is net met de taxi vertrokken naar Orchard (dé winkelstraat met zo'n dertig winkelcentra à la Heuvelgalerie) om een vriend en drie vriendinnen uit z'n klas te ontmoeten. 'Wat ga je dan doen?,' was natuurlijk mijn vraag. Schouderophalen was het antwoord. Dus maar geld meegegeven voor de bioscoop en even gecheckt of hij zijn telefoon mee had. 'Laadt je je telefoon even op Jari?' 'Jaaaha.' Waarna hij vervolgens op het moment van in de taxi stappen opmerkt 'oh, mijn batterij heeft nog maar 1 streepje.' Tja, gelukkig is Singapore een veilige stad...

Jari treedt op bij de Rock Jam

Wat wel weer een hoogtepunt bijzondere momenten was, was zaterdagavond. We hadden een afscheidsfeestje. In dit geval betekende dat met zo'n kleine dertig Nederlanders op kroegentocht in Singapore met de bus. Iedereen enthousiast en uitgelaten natuurlijk. Een druk geklep om me heen en de (tja, de wat eigenlijk, tourguide is in dit geval een beetje raar woord, maar toch maar) tourguide was net begonnen aan een rondje sterke drank gieten. Schalt me daar toch in een keer 'Brandend zand' uit de luidsprekers, gevolgd door 'Binnen zonder kloppen' en 'Malle Babbe'. Breed glimlachend keek ik door het raam naar buiten om te kijken of ik wist te herkennen waar we waren. Zo ver weg en toch zo dichtbij...

Met een vest (voor het Nederlandse gevoel?) in de zelf gebouwde hut

Dus, dames hier in Singapore, mocht ik tijdens het beluisteren van het schoollied tijdens de afscheidsassembly vrijdag tóch weer een (ongewild) traantje laten, dan weten jullie nu hoe dat komt. Dan ben ik bovenstaande perikelen aan het overpeinzen. Overigens heb ik al verschillende tips verzameld. Die ga ik vrijdag allemaal uitproberen (er blijken behoorlijk veel geoefende moeders rond te lopen met hetzelfde probleem): zelf heel hard meezingen, heel druk zijn met foto's en film maken of zorgen dat je een klein kind in de buurt hebt waar je je op kunt richten (een leenkind dan, in mijn geval). Als deze tips allemaal niet werken, dan beloof ik dat ik volgend jaar rond ga met een hele grote doos tissues!

Lasse tijdens de assembly

Location:Singapore