De aanleiding hiervoor vormde dat we afscheid moesten nemen van Floris, Daphne, Charlotte en Philip. We hadden samen een paar ontzettend leuke dagen gehad. Er was een ontzettend goede klik bij ouders en kinderen en dan is het natuurlijk erg verdrietig als je je nieuw verworven vrienden alweer snel moet uitzwaaien. Gevolg: drie huilende kinders gisterenavond na het vertrek naar het vliegveld (Jari was mee naar het vliegveld om uit te zwaaien).
Toen we samen nog wat na zaten te praten en ik benoemde dat ze verdrietig waren van het afscheid nemen, was Maaren's idee: 'Dan moeten Floris, Daphne, Charlotte en Philip maar hier blijven'.
'Tja,' reageerde ik, 'Dat zou wel heel fijn zijn.'
'Ja,' zei Lasse, 'En dan moeten opa en oma ook hier blijven, want die mis ik ook.'
'Mmm,' dacht Iven hardop na, 'Er mag gewoon niemand meer naar huis.'
Toen schoot ik in de lach. 'Ah, dat wordt wel een beetje druk hierboven. Opa Mart, oma Marij, opa Piet, oma Antoinette, twee Martijnen, Jan, Ellen, Lars en Lianne, tante Marianne, Freek en Christine, Femke en Lennart, Carla en Roy, Arni, Robbert...en dan Floris, Daphne, Charlotte en Philip nog. Dat vind ik wel een beetje zielig als die met z'n allen in een tweepersoons bed en een slaapbank moeten.'
'En Suze moet ook nog komen, maar die mag wel bij mij op de kamer slapen,' verzuchtte Lasse tevreden.
'OK, ik weet het!' Maaren werd nu echt enthousiast. 'We beginnen gewoon een hotel! Dan heeft iedereen z'n eigen kamer en hoeft er niemand meer naar huis.'
En met deze mooie oplossing konden de tranen worden gedroogd en ging iedereen moe maar voldaan naar bed.
Ps. Actiefoto's van the Wavehouse, waar we samen met Floris, Daphne, Charlotte en Philip zijn geweest. Lasse besloot na een keertje proberen gewoon braaf met een schepje en emmertje in het zand te gaan spelen.
Location:Hillcrest Road,Bukit Timah,Singapore