Vakantie in eigen land

De afgelopen anderhalve week hadden de kinderen vakantie van school. Noem het herfstvakantie, alhoewel er van herst hier geen sprake is. Onze eerste vakantie in Singapore. Waar veel van onze mede-expats op vakantie zijn geweest (Bali, Australië, Cambodja om maar wat te noemen), hebben wij vakantie in eigen land (Singapore in dit geval dus) gevierd. Nu heb ik hier sowieso al continu een vakantiegevoel. Ik weet niet wat het is, het huis, het weer, de omgeving, het feit dat we als gezin op elkaar aangewezen zijn.
Alles bij elkaar vermoed ik. Maar de afgelopen anderhalve week hebben we dan ook nog de toerist uitgehangen.

Wat hebben we allemaal genoten...
Te meer omdat we de belevenissen tijdens onze eerste vakantie samen konden delen met (opa) Piet, (oma) Antoinette en (ome) Martijn. Onderstaand aan de hand van de foto's een impressie...

Wandelen in het regenwoud
Ken je de Burgers Bush in Arnhem? Zoiets, maar dan in het echt. Wij hebben gewandeld door het laatste stukje overgebleven regenwoud in Singapore, Bukit Timah Nature reserve. Erg vermoeiend, berg op, heet en vochtig, maar ook zeer indrukwekkend.

Zwemmen
Lekker zwemmen in het zwembad. Ik denk dat we wel 100 rondjes in de stroomversnelling hebben gemaakt...

Én lekker zwemmen op Sentosa. Het palmbomenstrandje blijft in trek...

Aapjes kijken
In Peirce Reservoir kun je aapjes kijken. Lasse noemt het de dierentuin, maar het is gewoon een park. Deze keer waren de apen erg brutaal. Ze gristen het lege blikje en het papiertje met koekkruimels zo van onze picknicktafel af. Natuurlijk moest er ook gestept en gevoetbald worden.

Boottochtje op de Singapore River
Opa Piet en oma Antoinette waren hier 40 jaar getrouwd. Ter ere daarvan gingen we met de hele bups uit eten bij Clarke quay. En daarna een boottochtje over de Singapore River. Erg mooi met al die verlichte gebouwen.

Dolfijnen
Ook een dagje Underwaterworld stond op het programma. Een hoop vissen, maar de dolfijnen blijven toch het meest bij. Knap hoe het lukt om die beesten af te richten.

Op de weg ernaartoe spotten we nog apen. Kijken wij nu naar hen of zij naar ons?

Avondje uit

Met z'n allen op z'n sjiekst gekleed (da's dus niet zo sjiek) een avondje uit naar de Musical The Lion King. Prachtig gezongen, mooi gespeeld en schitterende kostuums. Maaren leeft helemaal mee: "hij gaat niet dood, hij valt niet, want hij zit aan een touw, ik heb het zelf gezien".

Steppen aan de East Coast
Aan de East Coast ligt een supercoole skatebaan. Nu zijn ze bij ons (nog) niet van het skateboarden, maar wel van het steppen. En dat gaat natuurlijk ook mooi op zo'n baan. Iven moet even loskomen, maar is uiteindelijk niet van het ding af te slepen. Maaren en Lasse willen ook en er wordt gevochten om Iven's step. Met een beetje flexibiliteit en goede wil wordt bedacht dat opa en oma voor Maaren en Lasse wel alvast als verjaardagscadeautje een step kunnen kopen, want ze zijn al bijna jarig (december en februari). Het kopen gaat iets minder soepel (zoveel winkels hier dat je gewoon niet weet waar je heen moet), maar het steppen is helemaal super.

Het feest van de lichtjes
In India vieren ze Deepavali. Op school is er al aandacht aan besteed en wij besluiten 's avonds naar Little India te gaan om de lichtjes te bekijken. Wat een mooie sfeer, heel veel mensen, sfeervolle verlichting en in de tempel kijken we onze ogen uit.

Samen uit
Kimmo en ik grijpen onze kans om ook met z'n tweëen een dagje uit te gaan. Het wordt Chinatown. Beetje shoppen, lekker eten, ons vergapen aan een boedhistische tempel, pilsje drinken en praten zonder dat er een kind doorheen zit te kwebbelen. 's Avonds gaan we naar de film (The help, echte aanrader).

Het kan zó in een reclameboekje over Singapore! Jullie snappen het al, wij vervelen ons hier voorlopig nog niet. En mochten we op den duur aan wat anders toe zijn, dan beginnen we gewoon aan de omgeving (Maleisië, Thailand, Indonesië). Wat zijn we toch geluksvogels...

Mierennest

ikn .. poana

Iedere dag loopt er 's morgens dwars door onze tuin een kolonne mieren. Ze komen van de tuin van de buren en hebben blijkbaar verderop in de straat iets te zoeken. Ze gebruiken de voegen van onze tuintegels als paadje. Af en toe kiest er eentje een alternatieve route, maar over het algemeen sjokken ze allemaal achter elkaar aan. Hier en daar sjouwt er eens een mier een stokje of een kruimel mee. Van een afstandje ziet het er erg druk en intelligent uit. Alsof ze weten waar ze mee bezig zijn...





Ik heb zo het vermoeden dat onze aardbol er van een afstandje ook zo uitziet. Allemaal mensen die druk in de rondte sjouwen. De meeste kiezen het gebaande pad van huisje, boompje, beestje. Hier en daar verzint eens iemand wat anders. Het lijkt vast erg intelligent, alsof we weten waar we mee bezig zijn...

Maar is dat wel zo? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb van mezelf toch sterk het vermoeden dat ik "maar wat doe". Natuurlijk, mijn eerste prioriteit hier op deze wereldbol is zorgen voor mijn vier kinderen. Maar het wil er bij mij niet in dat je eerst zelf besluit om vier kinderen op de wereld te zetten en dat dat dan je belangrijkste levensdoel is. Er moet iets meer zijn. En het moet iets te maken hebben met een talent dat je hebt. Als je echt iets moois wilt toevoegen aan het mierennest op aarde, dan moet het wel iets zijn waarin je uitblinkt, waarmee je boven de andere mensen uitstijgt, een bijzonder talent. Het zou toch mooi zijn als iedereen zijn meest bijzondere talent op deze aarde kon laten zien en dat we op die manier allemaal van elkaar kunnen genieten.





Eén van de redenen waarom ik op een gegeven moment ging internetten om een beeld te krijgen van wat leven als expat eigenlijk is, is dat ik qua werk in een vacuüm zat. Het was mij al langer duidelijk dat mijn studie Technische Bedrijfskunde heel nuttig is geweest, maar niet langer nuttig als richting om werk in te zoeken. Kikezz (mijn eigen webwinkel in woonaccessoires) bracht ook niet wat ik graag had gewild. Alhoewel ik het erg leuk vond om eigen baas te zijn, heb ik daarmee ook uitgevonden dat verkopen in ieder geval niet één van mijn sterkste talenten is. De vraag was toen: wat nu?

Als expatvrouw kun je een heleboel doen, maar werken is meestal niet één van die opties. Dus ging ik naar Singapore met het idee dat ik dan mooi twee of drie jaar de tijd had om uit te vogelen wat ik in hemelsnaam zou gaan doen als we terugkomen in Nederland. En alvast de eerste stappen in die richting zetten. Na de eerste drukke maanden komt die vraag nu zo langzamerhand boven drijven. Maar ja, waar te beginnen? Hoe mijn bijzondere talent te ontdekken? En hoe weet ik dan dat ik het deze keer ook echt gevonden heb?





Ik ga toch die mieren binnenkort eens achterna. Eens kijken of hun pad nu echt ergens toe leidt. Misschien kan ik daar nog wat inspiratie uit halen...

Location:Hillcrest Rd,,Singapore

Eindelijk, ze zijn er!

Wat hebben wij de nachtjes afgeteld! "Mam, hoeveel nachtjes nog voor opa, oma en Martijn komen", vroeg Maaren iedere avond. "Ach schat, nog veel te veel om te tellen", zo luidde het eerste antwoord. Daarna veranderde dat in "nog maar 10, dat kun je al op je vingers tellen". Tot het uiteindelijke: "nog maar 1 nachtje slapen, jongens"!



Lasse was niet van het tellen. Hij vroeg gewoon iedere dag: "komt opa Piet vandaag?". "Nee, vandaag nog niet". "Morgen dan"? "Ja, morgen komt opa". En waag het niet om "volgende week" te zeggen, want alles wat niet vandaag is, is sowieso morgen.

Jari en Iven hebben natuurlijk al een beter tijdsbesef. Ze hebben gewoon rustig en in stilte toegeleefd naar het belangrijke moment. Dat kwam voor ons met de juiste timing. Allemaal zo'n beetje gewend aan ons leventje hier en daarmee kwam natuurlijk ook de ruimte voor het gemis van onze geliefden in Nederland.


En gisteren was het dan zover! Met z'n zessen gingen we op pad naar het vliegveld om opa Piet, oma Antoinette en ome Martijn af te halen. En laat die nou echt als aller, allerlaatste bij de bagageband aankomen. Pffff, dat was een goede oefening in geduld. Maar uiteindelijk konden we elkaar dan toch in de armen vallen. Iven moest nog even een traantje wegpinken van al die heftige emoties.



En zo komt het dat er vandaag na het eten in onze tuin wordt gevoetbald en dat Iven zijn Engelse woordjes deze keer extra goed kent.



Én dat we weer onze favoriete wax hebben van kapper Dave, de superhandige weekplanner voor 2012, de minerale make up en een hele voorraad hagelslag en muisjes!

Location:Hillcrest Rd,,Singapore

Vliegende adelaar?!

Doordeweeks hebben wij het allemaal druk met school en werk. Op zaterdag rusten we uit en rommelen we thuis een beetje aan. Maar op zondag proberen we iedere keer wat leuks te vinden om te doen in Singapore. Dat lukt tot nu toe heel aardig. Keuze genoeg en voor ieder wat wils.

Afgelopen zondag gingen we naar Marina Barrage. Dat is het waterreservoir waar meer dan 10% van het Singaporese drinkwater vandaan komt. Nou klinkt dat niet als een leuk dagje uit (de kinderen vroegen zich echt af wat we nu weer hadden verzonnen), maar dat bleek het dus wel te zijn! Daar zijn die Singaporezen namelijk echt goed in, het nuttige met het aangename verenigen.


Bij de Marina Barrage staat een groot, qua vorm nogal bijzonder gebouw, waar het pomphuis voor het reservoir in is gevestigd. Je kunt via een opgang op het dak van dit gebouw komen. Daar is een groot grasveld aangelegd. Behalve dat je daar kunt picknicken en genieten van een prachtig uitzicht op onder andere de Singapore Flyer (het reuzenrad), kun je daar dus ook...vliegeren! Beneden zit ergens een winkeltje waar je vliegers kunt kopen en iedereen weet in Singapore: "als je wilt vliegeren, ga je naar Marina Barrage". Dat ziet er dus zó uit...





Nou moet ik eerlijk toegeven dat het wel even duurde voordat onze geweldige vliegende adelaar ("no madame, this one is really easy to fly" volgens de verkoper) net zo hoog stond als al die andere vliegers. Het iedere keer opnieuw opgooien, sorry roepen als het ding per ongeluk op iemand neerstortte en het op- en afrollen, hebben we afgewisseld met het zeker gedurende een half uur met twee man sterk ontwarren van het touw (onder aanmoediging van een inmiddels gefrustreerde Iven: "ooh, dat touw gaat nooit meer uit de knoop), maar het is ons gelukt. Uiteindelijk stond onze vliegende adelaar daar toch mooi en stabiel in de lucht.








Nu zijn de bouwers van dit hele gebeuren ook nog zo slim geweest om beneden op de grond een soort van fonteinenstelsel te maken. Het zag er leuk uit, maar wat nog veel belangrijker was, je mocht er ook gewoon in spelen! En dat blijft hier een heerlijke manier om wat energie en warmte kwijt te kunnen: met water spelen. Kortom, alweer een geslaagd dagje uit.

Location:Hillcrest Rd,,Singapore