Eindelijk, ze zijn er!

Wat hebben wij de nachtjes afgeteld! "Mam, hoeveel nachtjes nog voor opa, oma en Martijn komen", vroeg Maaren iedere avond. "Ach schat, nog veel te veel om te tellen", zo luidde het eerste antwoord. Daarna veranderde dat in "nog maar 10, dat kun je al op je vingers tellen". Tot het uiteindelijke: "nog maar 1 nachtje slapen, jongens"!



Lasse was niet van het tellen. Hij vroeg gewoon iedere dag: "komt opa Piet vandaag?". "Nee, vandaag nog niet". "Morgen dan"? "Ja, morgen komt opa". En waag het niet om "volgende week" te zeggen, want alles wat niet vandaag is, is sowieso morgen.

Jari en Iven hebben natuurlijk al een beter tijdsbesef. Ze hebben gewoon rustig en in stilte toegeleefd naar het belangrijke moment. Dat kwam voor ons met de juiste timing. Allemaal zo'n beetje gewend aan ons leventje hier en daarmee kwam natuurlijk ook de ruimte voor het gemis van onze geliefden in Nederland.


En gisteren was het dan zover! Met z'n zessen gingen we op pad naar het vliegveld om opa Piet, oma Antoinette en ome Martijn af te halen. En laat die nou echt als aller, allerlaatste bij de bagageband aankomen. Pffff, dat was een goede oefening in geduld. Maar uiteindelijk konden we elkaar dan toch in de armen vallen. Iven moest nog even een traantje wegpinken van al die heftige emoties.



En zo komt het dat er vandaag na het eten in onze tuin wordt gevoetbald en dat Iven zijn Engelse woordjes deze keer extra goed kent.



Én dat we weer onze favoriete wax hebben van kapper Dave, de superhandige weekplanner voor 2012, de minerale make up en een hele voorraad hagelslag en muisjes!

Location:Hillcrest Rd,,Singapore