Mooi weer?!

Wat lekker als het altijd zomerweer is. Dat zou je denken, ja. Maar het is hier niet bepaald 30 graden Zuid-Frankrijk weer.

De weersverwachting is hier zo'n beetje iedere dag hetzelfde. De weermannen moeten hier een erg saai leven hebben. Altijd een zonnetje, altijd kans op zware onweersbuien en altijd zo tussen de 25 en de 32 graden. Dat wil zeggen 25 graden tijdens een flinke regenbui en anders 32 graden. In de schaduw. Want in de zon verbrand je levend. Ik geloof niet dat er hier een Singaporees is die serieus naar de voorspelling voor de volgende dag kijkt.

Ook 's nachts koelt het niet echt af. Boven op de overloop staat onze crosstrainer. Die heeft een temperatuurmeter. Het ding geeft altijd als ik naar bed ga 30 graden aan. Héél af en toe staat ie eens op 29 graden. Slapen doen wij dus met de airco aan. Je leest wel eens dat mensen "badend in het zweet" wakker worden. Ik vond dat altijd nogal overdreven. Maar hier kan dat dus, als je de airco niet aanzet. De herrie die het ding maakt, die nemen we maar voor lief.

Maar wat echt maakt dat je hier de hele dag en nacht loopt (of ligt) te plakken, is de hoge luchtvochtigheid. Gemiddeld is die zo'n 80%. Nu zegt zo'n getal me niet zoveel, maar de praktijk des te meer. Je hebt hier echt een superdeo nodig. Ik gebruikte eerst altijd een spuitbus, het maakte me niet zoveel uit welke, als er maar een lekker geurtje aan zat. Na wat omzwervingen heb ik nu een roller gevonden met talkpoeder. En die werkt. Ik hoef nu nog maar een keer of drie per dag te rollen om mezelf niet te ruiken...
Talkpoeder is hier zowiezo een goed iets. Je kunt hier echt jeuk hebben van de hitte en het zweet. Vooral je decollete, de binnenkant van je ellebogen en de achterkant van je knieën zijn van die gevoelige plekken. Met wat talkpoeder voel je je een stuk beter. Ik kan hier dus met recht zeggen: "I'll go powder myself".

Ook aan de meubels beginnen we het hier en daar te merken. Ons servieskastje wilde niet meer zo fris ruiken. Na wat speurwerk bleken er hier en daar schimmelplekken te zijn ontstaan. Wegpoetsen maar (de poetsafdeling in de supermarkt staat hier vol met antischimmel middelen en dat is natuurlijk niet voor niks). Voortaan laten we het kastje altijd een stukje openstaan en heb ik er een vochtvreter ingezet. Ook onze klerenkasten luchten we af en toe. Als 's nachts de airco aanstaat, zetten we de deuren wagenwijd open. Even laten doorwaaien...

En dan natuurlijk nog de tropische buien. Als het hier voor Nederlandse begrippen "normaal" regent, dan zegt Jo Ann: " it's only drizzling". Het water kan hier echt met bakken tegelijk uit de lucht vallen. Wat bliksemflitsen erbij en wat donderslagen en het feest is compleet. Het kan hier zo hard donderen dat je grond onder je voelt trillen. Bij ons terras onder het afdak hangt een bamboe rolgordijn. Ik dacht altijd dat dat voor de zon was. Al gauw bleek dat dit niet het geval was. Bij de eerste de beste regenbui sprintte Jo Ann eerst naar haar kamer om de deur dicht te maken, dan naar boven om de ramen dicht te doen en daarna naar buiten om het rolgordijn naar beneden te laten. In eerste instantie leek het me een beetje overdreven, maar al gauw bleek dat ze groot gelijk had. Het rolgordijn zorgt ervoor dat ons terras niet helemaal onderregent en het water braaf in ons gootje wordt afgevoerd.

In ons opberghok hier staan vijf paar regenlaarzen (Kimmo heeft er geen). Ik had ze meegenomen, omdat het me handig leek tijdens een regenbui droge voeten te houden. Niet dus, die laarzen zijn nog nooit uit dat hok geweest. Ook de regenjassen blijven netjes opgeborgen. Veel te warm. Dan word je van buiten wel niet nat van de regen, maar van binnen wel van het zweet. Nee, als het regent gaan wij gewapend met paraplu en onze rubberen slippers of crocsen naar buiten. Dat werkt prima. Lekker even afkoelen!