Groot

Afgelopen maandag is Jari voor 2 weken op kamp vertrokken naar Chiang Mai, Thailand. Eén Adventure week (lopen, kamperen en raften) en een Internationale school week (met veel onderzoek en cultuur. 'Ik moet ook gewoon naar school, hoor mam'). Natuurlijk had hij er ontzettend veel zin in, maar de voorbereiding verliep wat strubbelig.

Het begon er al mee dat hij de week van tevoren ziek was met hoge koorts. Hij was in goed gezelschap van Maaren en Iven, alle drie de banken in de woonkamer waren bezet. Goh, wat waren wij blij dat de koorts op vrijdag eindelijk begon te zakken, ik heb een vreugdedansje gedaan door de kamer.

Nu krijg je van school al weken voor de trip een paklijst toegemaild. Hierop staat dan een hele waslijst met spullen die in ons huis-, tuin- en keukenhuishouden niet aanwezig zijn. Met toelichtende plaatjes en al. Kijk, sokken en onderbroeken lukt nog wel, maar sneldrogende shirts, zonnebril met strap, en dunne slaapzak (aaah, die liggen nog in Nederland) wordt al moeilijker.



We hadden een aantal weken eerder in de herfstvakantie (toen de andere broertjes wel gewoon naar school moesten) al z'n best gewinkeld. En Jari en winkelen gaan niet zo goed samen. Winkel 1 gaat nog, winkel 2 wordt al moeilijk en voor we winkel 3 ingaan moet er écht geluncht worden. Binnen de korste keren hadden we dan ook 2 afritsbroeken, wandelsokken en sneldrogende T-shirts gekocht (nee Jari, die broek moet je echt even passen, die kunnen we zo niet inladen. Weet je zeker dat je geen andere kleur wilt? Nu heb je twee bruine, da's zo saai. Eén blik van Jari en ik stuur hem gauw met 2 bruine broeken het hokje in, don't push your luck). Met de al verzamelde spullen van vorige schooltrips (waterschoenen, lunchbox, hoed met rand, tegen tropische buien bestendige regenjas etc) dachten we tot groot genoegen van Jari wel klaar te zijn...

Dus begonnen we zondag gezellig samen spullen te verzamelen. Twee weken kamp betekende in dit geval twee lijsten, twee tassen en dus twee keer inpakken.
'Kan dat niet vanmiddag, mam?'
'Nee Jari, ik wil nu zeker weten dat we alles hebben.'
Diepe zucht, naar boven sjokkende zoon.
'Ik pak beneden vast de zwembroeken, kom er zo aan. Begin maar vast boven.' Waar is verdorie nou toch z'n zwemshirt. Al gravend in de alsmaar groeiende stapel zwemkleding van de hele familie kwam ik vanalles tegen, maar niet Jari's zwemshirt.
Naar boven sjokkende moeder.
'Jari, waar is je zwemshirt? En het is misschien handig als je eerst je bed opmaakt voordat je er al je spullen oplegt.'
Schouderophalende zoon...

Dat zwemshirt was dus punt 1 op ons boodschappenlijstje van die middag...

'Mam, ik moet drie korte broeken meenemen en ik wil graag die meenemen die ik gisteren en eergisteren aan had. Waar zijn die?'
Verbaasde moeder.
'In de was natuurlijk!'
'Oh.'
'Het is niet zo handig als je vlak van tevoren kleren aan doet die je mee wilt nemen.'
'Oh.'
Kimmo steekt z'n hoofd om de deur:
'Jari, hoe is de laundry service van je tent op Adventure week? Als ik veel moet reizen neem ik ook altijd vieze overhemden mee en gooi die dan in de laundry service van het hotel.'
Grinnikende zoon, zuchtende moeder.
'Ik ga beneden de was wel aanzetten.'
Dan neem ik ook de rugzak vast mee naar boven, dacht ik. Shit, die stinkt! Aan de slag met sopje en binnenste buiten in de zon. Onbegonnen werk.

Punt 2 op het boodschappenlijstje, een nieuwe weekendtas of rugzak.

'Jari, welke schoenen neem je mee?'
'Gewoon, m'n schoolschoenen. Ja, de zool zit wel een beetje los, maar dat geeft niet.'
'Eeehhh, hoeveel los? Het is wel handig als je voeten droog blijven en dat je zeker weet dat de zool aan je schoen blijft zitten'
'Mm, tot halverwege los, maar dat maakt niet uit.'
'Ja, dat maakt dus wel uit! In de jungle zijn niet zoveel schoenenwinkels.'
Verwarde blik, in de jungle niet, maar hier helaas wel.
'Dan pak je trimschoenen maar.'
'Mja, die zijn misschien een beetje klein.'
'Doe ze maar eens aan.'
Ja, een beetje klein, een maat of 2.

Punt 3 en 4 op het boodschappenlijstje voor die middag, nieuwe school- en trimschoenen. Dus vertrok ik met mijn onwillige puberzoon op zondagmiddag wederom naar het winkelcentrum....



Prachtig vond ik dat, zo samen zijn kamp voorbereiden. Ik kon er wel om lachen en Jari ook. De hele dag zijn we samen bezig geweest. Toen ik hem maandagochtend (nou ja, half vier 's nachts, maar ochtend klinkt beter) wegbracht naar school en aankondigde dat ik nog wel even bleef om hem uit te zwaaien, was de reactie: ' Mam, dan sta je wel alleen, want ik blijf niet bij jou staan hoor!'

Tja, kleine jongens worden groot. Én jonge moeders worden oud(er). Waardoor ze ervan kunnen genieten dat ze af en toe nog zo nodig zijn en soms ook helemaal niet. Dat ze ondanks dat ze minstens drie keer per dag denken -hoe zou het nou met Jari zijn?- hun zoon ook los kunnen laten. Omdat ze vertrouwen hebben in hun kind, dat ze weten dat het goed komt. Ik ben ongelofelijk trots op mijn puberzoon, die gewoon zichzelf blijft onder alle omstandigheden, basisschool of middelbare school, Engels of Nederlands, thuis in Deurne of bij zijn internationale klasgenoten...