CrossFit en een keukenprinses

Soms ben je zelf verbaasd waar je zo gaandeweg in bent gerold. Zo had ik nooit van mezelf verwacht dat ik me nog eens een echte keukenprinses zou voelen. Ik bak, kook, airfry en slowcook dat het een lieve lust is. Banana muffins, ontbijtkoekjes, wafels, eierpizza'tjes, kaneelbrood, stoofpotjes en roerbakgerechten in ontelbare variaties, ik draai er mijn hand niet voor om. En dat terwijl de hele familie zich druk maakte over mijn gebrek aan kookkunst, toen we Singapore en de goede zorgen van Jo Ann verlieten.

Toen we hier nog maar net waren, vroeg Jari voor zijn verjaardag dumb bells en een pull up bar. Ik moest eerst even opzoeken wat het was. Dumb bells zijn in zwaarte aanpasbare gewichten, die je in iedere hand één kunt oppakken. Aan een pull up bar kun je jezelf optrekken. Kortom, hij wilde spierballen kweken. Met behulp van de workout-video's van fitnessblender.com ging hij aan de slag. 'Doe je wel voorzichtig, je moet wel goed op je houding letten!', sprak ik hem voor de zekerheid toch maar even moederlijk toe. Maar al gauw voldeed een en ander niet meer. Er moest en zou een bar bell komen met olympische gewichten. Gelukkig werd er meteen een video van youtube onder mijn neus geduwd, zodat ik niet hoefde te vragen wat dat nou weer was. Ik zag in het zweet badende mannen die allerlei moeilijke krachtpatserige oefeningen uitvoerden. Het deed me meteen denken aan 'de sterkste man' wat we vroeger thuis wel eens keken (waarom keken we dat eigenlijk, vraag ik me nu af). Een bar bell bleek gewoon zo'n ijzeren stok met aan twee kanten van die grote zware schijven eraan te zijn. Snel klikte Jari verder naar Amazon.com, waar je die bar bells zonder verzendkosten (lang leve internet shoppen) kon bestellen. Er zat al van alles in het winkelmandje. 'Kijk, dit heb ik dan nodig, het kost usd 350 en ik betaal het van mijn zakgeld.' 

'OK', aarzelde ik. 'Is dat wel veilig voor groeiende lijven?'

De daarop volgende dagen, kreeg ik alle ins en outs van CrossFit voor mijn kiezen. Ik werd bedolven onder termen als WOD (work out of the day), the box (de fitnessruimte), thrusters, ring dips, overhead squats en push jerks. Ook verrichte Jari grondig onderzoek naar het opbouwen van spieren en hoe gewrichten werken. De biologie- en de gymleraar werden geraadpleegd. Conclusie: 'Ja hoor, mam, als je de oefeningen goed uitvoert en niet overbelast, is het helemaal veilig'. De bezorger van Amazon zeulde een week later het loeizware pakket de veranda op en om de houten vloer binnen te sparen, toverden Jari en ik de "man cave" (ook nieuw voor mij, maar in Amerika een begrip:  A man cave or manspace, is a male sanctuary, such as a specially equipped garage, spare bedroom, media room,  den, or basement. It is a metaphor describing  a room inside the house where "guys can do as they please" without fear of upsetting any female sensibility about house decor or design) in de garage om tot een gym.

Regelmatig moest ik even komen kijken of de rug wel recht was. Maaren's gymnastics lessen werden vanuit CrossFit oogpunt kritisch onderuit gehaald en ik heb geïnteresseerd naar ontelbare winnaars op de CrossFit games (ja, er zijn ook wedstrijden van) gekeken. Ook werd mij duidelijk gemaakt dat CrossFit geweldig was, omdat je én sterk én lenig én behendig én atletisch én slim moet zijn om CrossFit goed te kunnen doen. Kimmo's hardlopen werd eens nader onder de loep genomen. 'Pap, daar wordt je helemaal niet fit van, da's alleen maar conditie. Je moet kort met hoge intensiteit trainen.'  Ik bleek toch niet zo'n goede hulp bij het beoordelen van de juiste vorm van de oefeningen te zijn. 'Je rug kromt toch op het laatst, is dat de bedoeling?' Dus leek het ons verstandig dat Jari onder begeleiding van een CrossFit coach ging trainen, zodat hij in ieder geval wist dat hij de oefeningen goed uitvoerde, voordat hij het gewicht verder opschroefde. Kimmo moest 'verplicht' mee, zodat er in huis toch iemand was die wist waar onze zoon nu eigenlijk precies mee bezig was.

En zo hebben we nu maar liefst twee CrossFitters in huis. Jari is zo'n vijf keer per week in the box te vinden. Ik vind het prachtig om te zien hoe Jari zich er helemaal in onderdompelt en verdiept.

Maar eerlijk, al die fysieke drukmakerij, da's niks voor mij. Doe mij maar yoga, lekker relaxed. Maar als je zo druk bent met workouts, is het natuurlijk wel belangrijk om je lijf van goede voeding te voorzien. En daar hadden Jari en ik nu in een keer een gemeenschappelijke interesse te pakken. Al gauw kwam Jari op de proppen met het Paleo principe van eten. Veel CrossFitters eten Paleo. Het idee is dat je gaat eten zoals onze voorvaders lang geleden aten. In eerste instantie schoot ik in de lach, maar toen ik mij er van lieverlee ook maar in verdiepte, raakte ik enthousiast. Wie wil er nu niet natuurlijk en vers, met veel groenten en fruit, zonder toegevoegde suikers en andere rotzooi eten, zonder calorieën te tellen? Bovendien wordt je op het Amerikaanse internet doodgegooid met paleo recepten en in de supermarkt wordt je bedolven onder de term 'organic'. Je moet nog zoeken naar een niet 'organic' appeltje. Nu is mijn kans, bedacht ik me. Alle ingrediënten binnen handbereik om onze eetgewoonten eens kritisch onder de loep te nemen: een prachtige keuken met twee mega ovens en twee vaatwassers, net zo makkelijk' organic' boodschappen doen als gewone boodschappen doen, recepten te over en duidelijke richtlijnen wat wel en liever niet te eten, tijd, én een fanatieke medestander. 

En zo ben ik de laatste tijd veel in de keuken te vinden. Langzaam, heel langzaam winnen Jari en ik in huize Zegers terrein met onze eetgewoonten. 'Mam, wanneer bak je weer nieuwe wafels?' (van appel, banaan, almond bloem en wat eieren). 'Mag ik nog zo'n banana muffin?' Vooral Maaren is enthousiast. 'Ik wil worteltjes mee naar school voor lunch'. Lasse zit er bij en kijkt bedenkelijk. 'Wil jij soms komkommer mee naar school?', vraag ik onder het motto "ijzer smeden als het heet is". Ja, dat wil hij wel. Als ik 's middags de lunchtasjes leeg maak, kom ik een onaangeroerd bakje komkommers tegen. Als ik Lasse ernaar vraag, krijg ik als antwoord: 'Ik neem ze wel mee, maar ik eet ze niet op.'

Ach ja, het zal nog wel even duren voordat ze vragen of ze ook Zoodles (spaghetti van courgette) mogen, maar het begin is gemaakt. En het goede nieuws is dat niemand zich meer zorgen maakt over mijn kookkunst. 'Mam, jij kunt eigenlijk best goed koken!'