Kwartjes

Het regent kwartjes de laatste 2 à 3 weken. Het neemt me volledig in beslag, het intrigeert me en het laat me verbaasd én blij achter. Ik schat dat ik minstens 100 keer 'ongelofelijk' heb verzucht boven mijn boek. Ik ben al aardig aan het inburgeren in Amerika, want er schoot zelfs even door mijn hoofd dat ik 'overwhelmed' ben. En ik ben pas bij hoofdstuk 4...

Het begon met af en toe een stuiver. Tijdens de 'Soulkids' opleiding in Singapore was daar het verhaal over de pauw. De boodschap voor mij was laat het mooiste van jezelf zien, zelfs en juist als je het moeilijk hebt. Toen we aan het einde van de opleiding voor onszelf een naam moesten verzinnen om je te herinneren aan je goede voornemens, koos ik 'Dancing Peacock'. Tijdens mijn schilderlessen schilderde ik een prachtige pauw. Toch blokkeerde het hele proces ergens. Maar waar?

Vervolgens viel er een dubbeltje toen ik me bij de verhuizing naar Amerika realiseerde dat ik echt een hekel heb aan al die borrels en koffieochtenden, omdat ik daar niet mezelf kan zijn. Ik gaf achtereenvolgens het gedwongen mensen ontmoeten, de Amerikaanse cultuur en 'ik pas daar gewoon niet tussen' de schuld.

Het eerste kwartje volgde toen ik de TED-talk van Brené Brown op internet tegenkwam. Het greep me aan, alhoewel ik nog niet precies kon duidden waarom en al helemaal niet wat dit eigenlijk precies betekent. Ik poste een link op facebook, met de boodschap 'Toen Jari vorige week, na les op school over verschillende godsdiensten, aan mij vroeg of ik eigenlijk in een God geloofde, antwoordde ik hem: 'Ik geloof in liefde en verbondenheid'. Maar dat is nog niet altijd zo eenvoudig. Na het zien van deze Ted-talk weet ik een beetje waarom...'

Daarna kwam ik op internet een online workshop over 'Wholehearted living' van Brené Brown in samenwerking met Oprah (ja ja, Amerikaanser kan niet) tegen. Dit was voor mij gemaakt! Het lezen van het boek 'The gift of imperfections' met iedere week een paar creatieve opdrachten om de net verworven kennis van je hoofd naar je hart te kunnen laten indalen. Het begon te druppelen.

Toen Kimmo thuis kwam met het boek 'Daring greatly' (geleend van een collega) was de kwartjesregen niet meer te stoppen. Waar Brené Brown in 'The gift of imperfections' kort en bondig schrijft, wijdt ze in Daring greatly meer uit over haar onderzoek naar kwetsbaarheid en schaamte. 

Mijn eerste insteek kwam zo'n beetje neer op het volgende:

Ok, dat zou ik wel willen leren, mezelf zijn, mezelf een beetje meer kwetsbaar op durven stellen. Maar schaamte...(diep nadenken, krakende hersens)....nee, daar heb ik geen last van.

Ik voelde al nattigheid toe ik een aantal bladzijdes verder de volgende zin las:
'If you're pretty sure that shame doesn't apply to you, keep reading; I'll clear that up in the next couple of pages.'

Nou, dat is gelukt. Toen ik op het punt aanbeland was van 'women and the shame web' hield ik mijn adem in. De volgende zin zorgde bij mij voor een heuse Singaporese stortbui aan kwartjes:

'Basically, we have to be willing to stay as small, sweet, and quiet as possible, and use our time and talent to look pretty. Our dreams, ambitions and gifts are unimportant.'

Dat ben ik, dacht ik alleen maar. Daarna dacht ik heel lang niks of een heleboel en dat dan allebei tegelijk. Hoe kan dat? Ik, die mezelf als geëmancipeerd beschouw, met een universitaire opleiding aan een technische universiteit, die als expat nieuwe avonturen aangaat, die emotioneel sterk is, die een huishouden met vier jongens draait, die de buitenlandse administratie doet en die niet te beroerd is zelf een hamer en een schroevendraaier ter hand te nemen. 

Ik ben gevangen in het web van de vrouwelijke schaamte. Wat heb ik er tegen gevochten en wat ben ik er daardoor nog meer in vast komen te zitten. Er is geen uitweg uit dit web, zolang je vatbaar blijft voor schaamte. Ben perfect, maar het moet wel vanzelf gaan. Zeg wat je op je lever hebt, maar zonder iemand te kwetsen. Ben betrokken en zorgzaam, maar niet te emotioneel. Ben jezelf, maar niet verlegen en onzeker.

En nu? Typisch geval van uithuilen en opnieuw beginnen. Nu ga ik het met vallen en opstaan over een nieuwe boeg gooien. Over de boeg van de kwetsbaarheid. Over de boeg van Daring Greatly.

It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better.

The credits belong to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly...

who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly

-Theodore Roosevelt

Wil je meer weten over Brené Brown?

Ted-talk http://www.ted.com/talks/brene_brown_on_vulnerability?language=nl).

Website http://brenebrown.com/

Workshop Wholehearted living http://www.oprah.com/app/brene-brown-on-demand.html?utm_source=BBBlogPost&utm_medium=20140918&utm_campaign=1

Boek The gifts of imperfections (ook in het Nederlands) http://www.bol.com/nl/p/de-moed-van-imperfectie/9200000017733488/

Boek Daring greatly http://www.bol.com/nl/p/daring-greatly/9200000002301830/