Tijdens mijn cursus Soulkids in Singapore (da's alweer even geleden) kwam een verhaal aan bod over een pauw. De kern van het verhaal was dat de pauw laat zien wie hij werkelijk is, in al zijn pracht en praal, vooral als het moeilijk is. Ik vind dat een prachtig beeld. Dus schilderde ik in Singapore de paarse, kleurrijke pauw. Nu in Amerika, bijna 2 jaar, wat mixed media workshops en coaching over je sterkte kanten later, vond ik het tijd voor een nieuwe pauw. Zodoende.
Destijds vond ik het beeld van een pauw prachtig, maar het verhaal zelf ontzettend saai. Dus toen ik voor mijn schrijverscursus (ja, ja, ik ben weer aan de gang) een kort verhaal moest schrijven, leek het me een mooie uitdaging om een nieuw verhaal rondom deze pauw te schrijven. En als we het dan toch hebben over jezelf laten zien, bij deze het verhaal...
Stroom
De zon schijnt. Pauw zit langs de oever van de rivier en bewondert zijn spiegelbeeld in het water. Hij telt de vijf punten van zijn kroontje, strekt zijn tenen om te checken of hij zijn nagels moet knippen en schudt een omhoog piekend veertje plat. Hij draait zijn gezicht richting de zon, sluit zijn ogen en geniet van de warmte op zijn veren. Er verschijnt een glimlach rond zijn snavel.
Een eindje verderop sjort Bever aan een boomstam. 'Wat is het ook een ellende, mijn hele burcht op instorten, alleen maar door die rotstroming. En nou wil die stomme stam ook al niet meewerken,' moppert Bever hardop voor zich uit. Hij voelt een huilbui opkomen, maar vermant zich. Hij denkt even na en besluit de boomstam op zijn schouders te hijsen. Hij wankelt een beetje, hervindt zijn evenwicht en strompelt voetje voor voetje langs de oever vooruit. Zijn blik is strak op de grond gericht, het laatste wat hij wil is met stam en al struikelen over een uitstekende boomwortel. 'Wat een stam, veel te zwaar, zo meteen zak ik nog door mijn arme pootjes.' De stam zwaait woest heen en weer. 'OK,' spreekt Bever zichzelf bemoedigend toe, 'nog tien stappen en dan ben ik er.' En dan lijkt het net of de boomstam aan één kant opeens ergens achter blijft haken.
'Auauauwpfffflllll,' kan Pauw nog net uitstoten voor zijn snavel vol met water stroomt. Naast zich hoort hij eerst een klein plonsje en daarna een hele grote plons, alsof een nijlpaard een geslaagd bommetje doet. Als hij het water uit zijn ogen knippert, ziet hij Bever en een hele grote boomstam naast zich in het water. Pauw begint in paniek te spartelen met zijn poten. 'Mijn veren, mijn veren, mijn kroontje!' Zijn stem slaat over. Hij haat het als hij eruit ziet als een verzopen kat. Had hij nou maar beter opgelet bij de zwemles. En misschien had hij ook af en toe moeten oefenen. Nu had hij niks aan al dat zonnen op de kant. Met uiterste krachtinspanning rekt hij zijn nek uit, slaat zijn snavel vast in de boomstam en poedelt met zijn poten heen en weer. Hij lijkt net een onbeholpen eendje, maar is bijna dicht genoeg bij de stam om zich erop te kunnen hijsen.
Bever heeft ondertussen heel andere problemen. Zijn boomstam drijft mee op de stroming van de rivier, steeds verder weg van zijn kapotte burcht. 'Al dat gesjouw, voor niks. Voor niks!' Hij probeert tegen de stroom in te zwemmen, de stam voortduwend met zijn pootjes. Het lukt niet. Boos over zoveel onrechtvaardigheid geeft hij de stam een zwieper met zijn rechterpoot. Een seconde later landt het achterwerk van Pauw hardhandig op zijn kop. De snavel van Pauw zat zó vast in de stam gehakt, dat Pauw een salto over de stam heen heeft gemaakt. Pauw is te erg van de wap om ook maar iets te doen of te zeggen. Sprakeloos en met grote ogen kijkt hij Bever aan voor hij kopje onder gaat.
Bever hijst eerst Pauw op de stam en daarna zichzelf. Zo'n dertig seconden zitten ze zwijgend tegenover elkaar. Bever kijkt vol schaamte naar Pauw. Pauw ziet eruit als een verzopen kat. Bever wacht tot Pauw weer een beetje bij zijn positieven komt. Zijn kaken strak gespannen om meteen te kunnen reageren met 'Kijk zelf uit!', mocht Pauw met iets op de proppen komen als 'Kun je niet uit je doppen kijken!' Maar dat doet Pauw niet. Bever ziet Pauw's mooie diepblauwe kleur langzaam veranderen in een vaalgroen-achtig aftreksel.
Pauw voelt hoe eerst zijn rechterpoot en daarna zijn linkerpoot zachtjes begint te trillen. Hij hoort zijn eigen veren klapperen, zijn kroontje hangt triest naar beneden. 'Ddddde wwwwwaterval,' stamelt hij zachtjes. En dan schreeuwend, zich ondertussen met zijn bibberende pootjes zo goed en kwaad als het gaat vastklampend aan de boomstam, 'Bever, doe iets!'. Hij ziet hoe Bever wild met zijn staart op het water begint te slaan in een poging te roeien. De boomstam schudt flink heen en weer. Wat een ongelofelijke stuntelaar! Eerst zwiept Bever hem het water in, dan laat hij hem met een salto over de boomstam heen zwaaien en dan probeert Bever hem ook nog van hun bootje af te schudden. Pauw laat zijn kop hangen.
En dan voelt hij de warmte op zijn kroontje. De punten schieten meteen weer overeind. Hij tilt zijn hoofd op en geniet van de zon. Hij denkt aan zijn vader, dansend met zijn opgezette veren in de regen, de wel honderdvijftig pauwenogen schitteren hem in zijn dagdroom tegemoet. 'Dat is nu zo trots als een pauw,' zegt zijn vader tegen hem. De kleine Pauw heeft zich ondertussen verstopt onder een struik, hij wordt niet graag nat. 'Juist als het moeilijk is, moet je het beste van jezelf laten zien.'
Pauw voelt een vlaag wind langs zijn kroontje waaien. Hij rilt. En dan schudt hij het water van zijn veren en langzaam, heel langzaam, weet hij ze allemaal overeind te zetten.
Bever stopt spontaan met het wilde gespetter met zijn staart. Is die Pauw nu helemaal gek geworden? Gaat ie hier, terwijl ze in levensgevaar zijn, een beetje met zijn veren zitten pronken. Bever kan het niet geloven. Hij ziet dat Pauw een beetje gaat verzitten, zijn achterste pal op de windrichting. Wel ja, het moet niet gekker worden, gaat ie nu serieus ook nog even zoeken naar de mooiste pose?!
Maar dan voelt Bever hoe de boomstam vaart mindert. De veren van Pauw staan bol van de wind. 'Sturen,' roept Pauw hem toe, 'Steek je staart in het water en stuur naar de zijkant.' Bever aarzelt geen moment. Hij stuurt met gemak de boomstam met zijn dikke staart naar de oever van de rivier. Eenmaal in de luwte, doet Pauw gauw zijn veren weer omlaag. Het voelt nog een beetje onwennig om zoveel van zichzelf te laten zien. Bever kijkt hem vragend aan. 'Gaat het?' vraagt hij. 'Alleen een koude kont,' antwoord Pauw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten