United World College

Het is hem gelukt! Jari is toegelaten op het United World College (UWC) en wij zijn trots op hem. En Jari op zichzelf, want hij was degene die het vooral heel belangrijk vond om daar terecht te kunnen.

Net zoals iedereen in groep 8 in Nederland moet ook Jari hier een vervolgschool kiezen. Het systeem werkt hier wel wat anders. Je hebt hier namelijk geen verschillende niveau's; geen mavo, havo en vwo dus. Jari gaat zowiezo naar een internationale school. Die volgen allemaal het zogenaamde IB-programme. Al vanaf je derde kun je starten in de Primary Years Programme (grade 1 tot en met 5). Daarna kom je terecht in het Middle Years Programme (grade 6 tot en met 9) en tenslotte in de Diploma Years (grade 10 tot en met 12). Met een IB-diploma op zak kun je naar de meeste universiteiten (ook in Nederland). In feite gaat iedereen die naar zo'n internationale school gaat, dus naar het VWO. Alleen als het echt niet anders kan adviseren ze kinderen niet te starten in de diploma years. Ook kun je individuele vakken op verschillende niveau's volgen. Jari gaat instromen in grade 7. Meer info over het IB op http://www.ibo.org.



Maar goed, Jari wilde dus graag naar het UWC (http://www.uwcsea.edu.sg/page.cfm?p=1). De Hollandse School heeft een afspraak met het UWC dat ze 10 plaatsen in grade 7 reserveren voor kinderen die na groep 8 van de Hollandse School af moeten. En dat is bijzonder, want normaal gesproken is er voor deze school een wachtlijst van een jaar of 3. Het was dus zo'n beetje nu of nooit. Ik was in eerste instantie niet zo enthousiast over wat ik over UWC gehoord had. Het leek me een echte eliteschool, kinderfeestjes naar Bali (aaaaah!) en schoolreisjes (een keer of 3 per jaar) naar allerlei landen in de regio. Bovendien maken ze een selectie aan de poort (ze toetsen onder andere Engels) en dan is het natuurlijk al de helft zo eenvoudig om goede resultaten te halen. Daarnaast was ik Iven daar op school eens wezen ophalen van een wedstrijdje hockey en spontaan verdwaald (het hockeyveld bleek bovenop het dak van een parkeerplaats te zijn, tja, daar had ik even geen rekening mee gehouden), dus ook dat gaf niet echt een geruststellend gevoel. Maar Jari's meester vond Jari een echt UWC kind en van ergens gaan kijken is nog nooit iemand stommer geworden. Dus maakten we een afspraak voor een gesprek en een rondleiding.



En eenmaal daar rondlopend, dan zou je zelf nog bijna naar de middelbare school willen. Wat een unieke kans. In de eerste plaats natuurlijk het leren zelf. De nadruk ligt niet alleen op het verzamelen van kennis, maar vooral op het ontwikkelen van vaardigheden (en dan word ik altijd erg blij, want ik vind het nooit zo handig om je hersens vol te stoppen met wetenswaardigheden die je binnen 1 tel op internet kunt zoeken). En dan niet alleen van de standaard vakken, maar ook een heel programma van sport, muziek, kunst en theater. We hebben onze ogen uitgekeken tijdens de rondleiding. We kwamen twee indoorsporthallen, een wedstrijdzwembad, tennisbanen, een stuk of drie sportvelden, twee theaters en als klap op de vuurpijl een hele muziekschool tegen tijdens de wandeling over het terrein. Ook Kimmo werd behoorlijk enthousiast na het zien van een stuk of 25 gitaren op een rij met als commentaar dat de kinderen die mee mogen nemen om thuis te oefenen. Natuurlijk was Jari toen verkocht.

Dat betekende dat er hard gewerkt moest worden. Het UWC neemt namelijk naast een Nederlandse test (ze hebben ook een leraar Nederlands daar op school) ook een Engelse test af. Met als argument dat je Engels wel op een bepaald niveau moet zijn om de lessen te kunnen volgen. Daar was nog wel wat aan bij te sleutelen, dus werden de hulptroepen ingezet. De leraar Engels op de Hollandse School beloofde het Jari extra moeilijk te maken, hij ging na schooltijd extra Engels volgen en er kwam één keer per week een Engels sprekende dame bij ons thuis voor een uur Engelse bijles. Bij dat alles hoorde ook nog een bulk extra huiswerk (daar zijn ze hier zowiezo al niet flauw mee). Kortom, Jari heeft er hard voor gewerkt.



Een week of twee geleden was de test. Samen met alle kinderen van de Hollandse School mochten ze een ochtend naar het UWC voor de testen (waaronder een interview dat verdacht veel op een sollicitatiegeprek leek) en een rondleiding. Jari was behoorlijk zenuwachtig, maar redde zich (blijkbaar) prima. "Dit hoef je niet als je in Nederland naar de middelbare school gaat, hè mam?" Afgelopen week kregen we de uitslag. Het was een dikke YES!

Ook ik ben ondertussen blij met de keuze voor UWC. Uit hun missie blijkt dat ze in ieder geval verder kijken dan hun neus lang is: "The UWC movement makes education a force to unite people, nations and cultures for peace and a sustainable future." Er zitten daar 60 verschillende nationaliteiten op school. Dit is een unieke kans en het zou zonde zijn om die te laten liggen.
Maar het mooiste van alles is dat Jari zelf zo enthousiast is. Toen we hem terloops vroegen of hij na de zomervakantie weer naar Nederland terug zou willen, was zijn antwoord: "Nee, dat zou wel zonde zijn van de UWC!"

Location:Singapore