In Singapore is de voertaal Engels. Singapore was vanaf 1819 tot 1959 namelijk een Engelse kolonie. Bij je buren, tijdens het boodschappen doen, bij het regelen van internet, de tuinman, overal kun je met Engels terecht. De meeste mensen hier praten echt engels-Engels en zijn dus goed verstaanbaar. Zo hier en daar spreekt er nog iemand echt van dat chinese-Engels en dan kom ik in de problemen. Na drie keer vragen weet ik nog steeds niet wat ze nu bedoelen. Waar mogelijk knik ik dan maar vriendelijk en ook daarmee kun je hier een heel eind komen. Aan de telefoon is mijn probleem wat groter, want dan werkt mijn vriendelijke geknik natuurlijk niet. En als het moeilijk wordt, dan begin ik in het Nederlands te denken, en daar wordt mijn Engels ook niet beter van. Zo heb ik laatst minstens 5 minuten met iemand aan de telefoon gehangen om uit te leggen dat ik niet degene was die ze wilde spreken. Dat ging ongeveer zo:
Hello.
I'm looking for blablabla.
I'm not blablabla.
What is your number?
12341234.
That's the number I dialed.
Yeah, but I'm not blablabla. And this is my phone.
But I'm looking for blablabla...
Maar goed, mijn niveau Engels stijgt ondertussen weer gestaag. Tijdens mijn studie heb ik een hele hoop Engelstalige bedrijfskunde boeken gelezen. Al dat Engels was ergens in mijn grote teen weggezakt, maar komt ondertussen zo langzamerhand weer boven water. Erg leuk. Thuis spreek ik met Jo Ann natuurlijk in het Engels. En dat gaat ondertussen erg goed. Gelukkig is Engels ook niet Jo Anns moedertaal, dus zijn we goed aan elkaar gewaagd. Zo nu en dan moet ik nog echt wat omschrijven, maar de meeste Engelse woorden komen toch vanzelf bovengeborreld. En dan natuurlijk mijn tennisles in het Engels. Da's juist weer het andere uiterste. De "coach" komt uit Engeland en spreekt erg snel en af en toe wat binnensmonds Engels. Dan moet ik toch weer alle zeilen bij zetten.
En nu ben ik zover dat ik zelfs in een Engels boek ben begonnen: A thousand splendid suns van Khaled Hosseini. Ik kwam op het idee door de kinderen. Voor de Engelse les (op school) moeten ze namelijk continue Engelse boeken lezen. Erg goed voor je Engels. Jari leest al zelfstandig en hij begrijpt ook nog waar het over gaat (dat check ik zo nu en dan toch maar even). Met Iven lees ik samen. En ook dat gaat steeds beter. Ondanks de Hollandse School zijn ze toch wel omgeven door wat Engels: de Engelse les natuurlijk, maar ook de muziekles, voetbal, hockey, de bus-auntie, juf Angie op de peuterspeelzaal (daar hebben ze een Nederlandstalige en een Engelstalige juf) en thuis natuurlijk Jo Ann en een moeder die zo nu en dan het Engels probeert aan te moedigen. Ondanks dat ze goed begrijpen wat iedereen in het Engels bedoeld, wil het zelf spreken nog niet zo lukken. Soms beginnen er al wat Engelse woorden te ontsnappen, maar ze zijn nog erg verlegen. We wachten rustig af...
Met al dat Engels willen wij natuurlijk niet dat ons fijne Brabants vergeten wordt. Op school is het Brabants ook een beetje ondergeschoven met al dat Hollands, dus dat heeft wat extra aandacht nodig. Gelukkig is daar dan de WC Experience. Pas in de auto kwam Queen langs op de radio met "We will rock you" en Lasse vroeg bloedserieus aan Kimmo: "Papa, is dit Voile shitzooi?"(niet gewoon vuile, maar echt voile). WC Experience covert namelijk allerlei bekende nummers en maakt er een eigen Brabantse tekst op. Boem boem klap, boem boem klap "We will, we will rock you" wordt dan "Voile, voile shitzooi" boem boem klap.
De mooiste tekst blijft toch wel de volgende, vooral als Maaren het tien keer achter elkaar zingt:
"Ik hou van jou, de lucht is blauw, ik blijf je trouw, maar de allerliefste vrouw, da is ons moeder"
Voor wie niet weet wat WC Experience is:
http://www.youtube.com/watch?v=6CAvwzYL82c: (vooral voor alle moeders!)
http://www.youtube.com/watch?v=zQh8ec1A1M0
p.s.
As we speak, doet zich het volgende voor:
Lasse zit voor de TV Bob de Bouwer te kijken (ik moet hem toch ergens parkeren als ik mijn blog wil typen). Hij komt naar me toegerend en vraagt: "Ik wil Bob the Builder kijken". Dat gaat qua Engels de goeie kant op...
Waar heb ik die ode aan ons moeder toch al eens vaker gehoord. Volgens mij op een vroege zondag morgen in Singapore. Omdat Brabants geen wereld taal is, nog niet tenminste, is het wellicht een idee het lied te vertalen in het Engels. Ik vind dat de moeders van de hele wereld recht hebben op deze ode.
BeantwoordenVerwijderen