Gevecht om de ipad

De ipad is een populair ding in ons gezin. Iedereen wil ermee aan de haal. Eigenlijk is ie van mij. Ik heb hem (of haar?) afgelopen mei voor mijn verjaardag gekregen. Het idee was dat ik er boeken op zou gaan lezen. Vooral in Singapore, waar geen Nederlandse boeken te krijgen zijn, zou dat een mooie oplossing zijn. Gewoon downloaden en klaar is kees.

Al in Nederland ontdekte ik de lol van de ipad. Eigenlijk is het gewoon een (ook nog nuttig) grote mensen speeltje. Beetje mailen, beetje surfen op het net, rondsnuffelen tussen de apps in de appstore, notities maken, tijdens de verhuizing een zeer zinvol en uitgebreid takenlijstje bijhouden. Het takenpakket van de ipad is in Singapore nog verder uitgebreid. Adresgegevens bijhouden van alle nieuw opgedane contacten, het schrijven op mijn blog, het opzoeken van adressen op de kaart, het bekijken van welke winkels ze in welk winkelcentrum hebben (speciale app, singapore malls!), mijn privé yogaleraar, het lezen van de Happinez. Je begrijpt, mijn ipad en ik zijn zo goed als onafscheidelijk...

Ware het niet dat de rest van mijn gezin de ipad ook heeft ontdekt! Kimmo vindt het heerlijk om via Uitzending gemist de afleveringen van De wereld draait door te zien. 's Morgens voor het werk buiten bij een kopje koffie of 's avonds na het werk op de bank of in bed.

Lasse is ook een echte ipad fan. Hij bekijkt in You tube alle filmpjes van Bob de Bouwer, Tom & Jerry, mr Bean, Buurman en Buurman. Het enige wat hij niet begrijpt is dat als ik "piep" (type) dat dan wel de gewenste filmpjes komen en dat er als hij "piept" maar van alles wat komt. Voor de rest flitst ie met z'n vingers over het scherm om een nieuw filmpje te starten, het beeld te vergroten, het filmpje te pauzeren en het geluid harder te zetten. Gevolg is dat hij nu van alle schermpjes verwacht dat ze touchscreen zijn, ook van ons fototoetsel en de oude mobiel...

Iven is de man van de spelletjes. De smurfen, frisbee-en, een of andere pratende hond. Ik heb geen flauw idee hoe het allemaal werkt, maar hij wel. Zo af en toe meldt mijn ipad dan dat de plantjes bij de smurfen water moeten hebben of dat de pratende hond wat aandacht tekort komt. Ik klik de meldingen altijd braaf weg.

Jari gebruikt de ipad weer voor hele andere dingen. Op school ziet hij van alles bij de Apple computer daar. Sindsdien hebben we bijvoorbeeld Comic Life op onze ipad. Daarmee kun je van foto's een stripverhaal in elkaar knutselen. Ook Garageband is favoriet. Hij componeert zijn eigen muziek alsof het niks is. De laatste aanwinst is iMovie. Hiermee kun je filmpjes monteren. Op You tube kijkt ie dan weer filmpjes over hoe je allerlei trucjes uit kunt halen en die doet ie dan na. We hebben hier dus regelmatig op de grond vallende "neergeschoten" kinderen. Ook Iven wordt ingehuurd als acteur. Als ik met Jo Ann wat aan het kletsen ben, luidt het commentaar al snel: "Niet praten mam, we zijn aan het filmen".

Een boek lezen op de ipad? Tot nu toe is het me één keer gelukt. Een boek lezen gaat bij mij namelijk als volgt: iedere keer als het kroost lekker bezig is, lees ik weer een stukje. Maar ja, de laatste tijd is er iedere keer wel één stuks kroost dat op dat moment op de ipad zit. En als ik hem eraf gooi, is ie niet meer lekker bezig. Kans voorbij.

Wat een dilemma. Een echte oplossing heb ik nog niet voor handen. Soms kruip ik maar achter de computer, soms jaag ik de ipadder weg (nee, hij is van mama) en ik ipad zoveel mogelijk als Kimmo op z'n werk zit en de kinderen op school. Ondertussen heb ik mijn zinnen gezet op het kleine zusje van de ipad, de iphone. Nu zijn die hier wel iets goedkoper dan in Nederland, maar toch nog steeds erg duur. Eerst even sparen dus. Maar als ik er dan één heb, hang ik er een briefje op: "gereserveerd voor mama"!