Knutseltijd

Eén van de dingen die ik in Singapore wilde doen, met al die tijd die ik over ging houden (niet dus), was eens op m'n gemak een beetje knutselen. Het heeft lang geduurd (4 maanden om precies te zijn) maar deze week was het dan zover. Ik hoefde geen koffie te drinken, had geen tennisles, hoefde niet heen en weer te crossen met de auto, (bijna) niks te regelen, ik had gewoon tijd over. Heerlijk!

Toen we hier kwamen wonen, ben ik zo slim geweest om meteen een hoekje van onze slaapkamer in te pikken als "mijn knutselhoekje". Er staat in onze slaapkamer namelijk een heel raar heuphoog muurtje. Erachter past eigenlijk niet zo heel veel, maar ik had al gauw gezien dat een tafel en een kast wel zou gaan. De dozen voor mijn knutselhoekje waren de laatste dozen van de verhuizing die werden uitgepakt. Daarna is mijn knutselhoekje heel tegennatuurlijk voor een hoekje met zo'n functie, erg netjes geweest. Maar afgelopen week was het een lekkere puinhoop, zoals het hoort met zo'n hoekje.

Het eerste echte project was de kinderstoel. Gemaakt door mijn vader (mijn broer en ik hebben er zelf ook ingezeten) en na geknoei met eten van zoveel kinderen enigszins afgeleefd. Toch ben ik er in de loop van de jaren aan gehecht geraakt. Het ding heeft gewoon een leuke vorm. Nu ben ik de laatste tijd helemaal van het plakken en daarna aflakken. Je kunt daarmee echt mooie dingen maken. Een tijdje geleden heb ik ontdekt dat dat niet alleen met papier kan, maar ook met stof. En die zijn er zoveel mooie met mooie kleuren en mooie patronen. Dus...de kinderstoel beplakt met stof en daarna afgelakt. En hij is best goed gelukt, al zeg ik het zelf. Het is nu onze telefoon, ipod, ipad, en ds-en oplader. Nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Het volgende project was de Kerst. Echt waar, heel Singapore is al in Kerstsfeer. Ik heb al veel boodschappen gedaan bij Jingle Bells en Last Christmas. Alleen de Hollandse school doet natuurlijk aan Sinterklaas, daar hoeven ze hier verder niet op te wachten. Ik heb nog even getwijfeld (voelt toch een beetje als verraad aan Sinterklaas), maar uiteindelijk besloten dat Sinterklaas en de Kerstman best gebroederlijk naast elkaar in ons huis konden staan. Dus ging ik aan de slag met de (bescheiden) kerstversiering.




Maar het toppunt van deze week was toch wel dat ik m'n naaimachine tevoorschijn heb gehaald. Ik heb mezelf gewoon overtroffen! Ik heb helemaal zelf kerstmannenkussentjes genaaid. Met dank aan mijn moeder. Ineens kwamen al die uren samen zwoegend achter de naaimachine (mijn moeder vond zichzelf niet echt een natuurtalent) weer bovendrijven. Ik wist nog hoe je de draad op moest spannen, waar je het spoeltje in moest stoppen, hoe je de draad boven water kon toveren en hoe je de steken in kunt stellen. Naald naar beneden laten staan als je de stof wilt draaien en aan de achterkant boven het voetje zit zo'n handig haakje waar je het draadje aan af kunt knippen. Supertrots was ik op mezelf. Maaren vond het ook ongelofelijk knap: "Wat kun jij goed naaien. En geef je dan gas met je voet?".

Mam, bij deze draag ik m'n kerstmannenkussentjes op aan jou!