Raar?

Is het niet raar om weer in Nederland te zijn? Die vraag heb ik afgelopen tijd vaak gekregen. Nou, het is helemaal niet raar. Sterker nog, het is alsof we nooit zijn weggeweest! Overal waar je binnenkomt is het vertrouwd. Op school, in de buurt, bij de ouders thuis, bij vrienden. Alleen bij ons eigen huis binnenstappen, dat was niet vertrouwd. Andere meubels, andere stijl, we waren gewoon op bezoek. Maar het mooie was, dat dat dan weer niet raar was. Het was gewoon helemaal prima zo. Ons huis is ons Singapore.

Ik vind het heerlijk om hier vakantie te vieren. Iedereen weer zien en spreken. Maar ik heb ook zin om straks weer terug te vliegen naar Singapore en ons gewone leven weer op te pakken.

Om dat gevoel te beleven, dat voelt voor mij als een overwinning. Een hele lange tijd heb ik namelijk geroepen dat ik nooit meer wegging uit Deurne.
Vanuit een gevoel van heimwee zijn we zo'n 13 jaar geleden terug verhuisd naar Deurne. En ik had echt zoiets, dat gebeurt me niet nog een keer. Ik blijf mooi zitten waar ik zit. Ergens anders gaan wonen is voor mij niet weggelegd.

Het afgelopen half jaar in Singapore had ik natuurlijk al ervaren dat het me toch lukt om ergens anders (aan de andere kant van de wereld zo'n beetje) een heel nieuw leven op te bouwen. Die ervaring op zich is al geweldig. Dat je weet dat dat kan, dat geeft een machtig gevoel van vrijheid. Niet dat je daar dan per sé verder nog iets mee moet doen... je vóelt je gewoon vrij en dat is genoeg.

En nu is die ervaring bevestigd. Met het in Deurne zijn, geen heimwee hebben, en zin hebben naar huis in Singapore te gaan, weet ik het zeker: het is gelukt! Ik heb nu gewoon twee vertrouwde omgevingen! En wat nog belangrijker is, ik heb mezelf overwonnen.

Raar? Tja, mensenlevens met alles wat erbij hoort, díe zijn soms raar...

Location:Deurne

Gepakt en gezakt

Daar zitten we dan. 's Avonds half tien, allemaal gewassen en gestreken op de bank. Bijzonder is dat we allemaal een lange broek aan hebben. Even wennen weer. We hebben de airco er maar bij aangezet. De vesten hangen klaar, sokken aan en dichte schoenen. Vier koffers met van alles en nog wat. Ik heb nog nooit zo makkelijk kleren ingepakt. Alles met lange mouwen en lange pijpen mocht mee, de rest moest hier blijven.

Lasse vindt het allemaal nogal verwarrend: "Wanneer komt de container nou? Ik wil mijn bed ook meenemen". Oh, wacht even, dat gaat niet helemaal goed. "Nee, we gaan op vakantie in Nederland, we blijven in Singapore wonen". "Mag muis wel mee naar Nederland?" "Ja, muis mag wel mee". "En Jo Ann, gaat die ook mee naar Nederland?". "Nee, Jo Ann blijft hier op het huis passen". "Maar we gaan wel met een blauw vliegtuig?". "Ja, dat klopt helemaal". Blij loopt ie weg, gelukkig toch nog iets dat klopt...

En ik, ik ben zo benieuwd hoe het zal zijn. Natuurlijk heb ik zin om iedereen weer te zien. Ik ben ook een beetje bang dat ik honderd keer hetzelfde verhaal moet vertellen. Maar ik ben vooral benieuwd hoe we Nederland nu gaan beleven. Kijken we er nu met een andere blik tegenaan, zal het voelen als thuiskomen? En over drie weken, als we weer terug gaan naar Singapore. Komen we dan weer thuis? Spannend!!!

Weet je waar wij zin in hebben?

Bijna is het zover, over een weekje zitten we in het vliegtuig naar Nederland. We gaan de Kerst en Oud op Nieuw in Nederland vieren. Net als heel veel expats hier. Een populaire vraag op dit moment is: "met welke vlucht gaan jullie?".

De kerstlichtjes op Orchard road

We hebben eerst nog een drukke week voor de boeg met een hele hoop kerstvieringen, kerstdiners en uitdagingen. Jari en Lasse hebben tegelijkertijd een viering (inclusief optreden), maar helaas niet op dezelfde plek. Ik heb Kimmo te hulp geroepen voor de benodigde ouderlijke belangstelling. Maaren gaat optreden met een (engelstalig) liedje over "kou" en is op zoek naar handschoenen en mutsen Het is hier nog steeds dertig graden. Ik heb me enigszins gedrukt (de vraag-om-hulp mailtjes vlogen me om de oren) met als resultaat dat ik nu alleen maar hoef te helpen bij het kerstontbijt van Lasse, met Maaren's traktatie (jarig volgende week) naar school ga, pannenkoeken moet bakken voor Jari's klas en dat Kimmo zijn primeur als serveervader in Iven's klas gaat maken. Da's nog te overzien.

Maar goed, ondertussen beginnen wij ons ook te verheugen op onze vakantie in Nederland. Vanmorgen bij het ontbijt kwam ter sprake wat iedereen in Nederland ging doen. Een bloemlezing:

• (O)pa's en (o)ma's om de nek vliegen
• Heel veel afspreken en logeren bij vriendjes (ik kan mijn taxibedrijf in Nederland onverminderd voortzetten).
• Kijken of ik nog aan de rechterkant van de weg kan rijden
• Frikadellen eten
• Spelen in het speeltuintje op het Groenveld
• De oude vertrouwde spijkerbroek dragen
• Slapen onder een heel dik dekbed en dan 's morgens wakker worden en niet uit bed willen
• Mijn overal op de boerderij van opa Piet halen
• Naar buiten gaan en dan eerst een jas aan doen
• Ons huis bekijken
• Peperkoek eten
• Eindelijk weer eens schoenen dragen in plaats van slippers
• Een e-reader kopen (ik ben hier in een IT mall geweest met zes verdiepingen elektronica en nul e-readers)
• Op de verjaardag van mijn petekind zijn
• Wortelstamp met rookworst eten
• Binnen rondlopen met je schoenen aan
• Op school kijken
• Iets gaan kopen en dan binnen een kwartier weer terug zijn
• Sneeuwballen gooien
• Bij de kerstboom zitten
• Eindelijk met Lars oud op nieuw vieren (alsof we dat nog nooit gedaan hebben, maar goed)
• Gewoon de tv aan zetten en dan Nederlands horen
• Gaan auto rijden en dan meer tijd rijden dan voor het stoplicht stil staan

Je ziet het al, wij hebben niet zo'n hele ingewikkelde wensen...

Schrijven

Ik heb het gedaan! Ik heb de cursus "Creatief schrijven" bij de LOI besteld!

Waarom?
Het lijkt me ontzettend leuk om te doen.

En verder?
Geen flauw idee.

Maar je ging deze keer toch iets doen waarmee je geld kan verdienen?
Tja, er blijken toch belangrijkere dingen te zijn.

Welke dan?
Uuuh, dat weet ik niet precies.

Ongeveer dan?
Midlife crisis, zou kunnen.

Je bent toch nog geen veertig?
Daarom, nog niet te laat voor iets nieuws.

Alweer iets nieuws? Bedrijfskunde, subsidie, binnenhuisarchitectuur, webwinkel, tal van instrumenten, beetje theater. Alsof dat niet genoeg is?
Ik heb nu eenmaal een brede interesse, altijd al gehad.

Heb je al eens een verhaal geschreven?
Een echt verhaal...nog nooit.

Zou je er toch niet beter nog een keertje over nadenken?
Nee! Daar word ik ook niet wijzer van. Ik probeer een nieuwe levenshouding en die bevalt me goed: go with the flow. Is trouwens ook één van de redenen waarom ik hier in Singapore terecht ben gekomen. Ook trouwens dé reden om vier kinderen te hebben. Heerlijk, gewoon voelen, al dat denken schiet ook niet op.

Dus je gaat je vrije tijd het komende jaar besteden aan iets waarvan je niet weet waarom, waar je geen ervaring in hebt en waar je al helemaal geen geld mee kunt verdienen?

Ja, jippie! Ik heb er zin in!!!

De Hollandse School

Eén van de redenen waarom ik erg blij was dat we naar Singapore gingen, en niet naar bijvoorbeeld Shanghai of Hongkong, was het feit dat hier een Nederlandse basisschool is. De kinderen krijgen dus gewoon les in het Nederlands. Wel zo makkelijk. Alles is nieuw en dan is het fijn als de leerkracht op school en de klasgenootjes in ieder geval verstaanbaar zijn.

Maar gaandeweg is gebleken dat de aanpak op de Hollandse school nog meer voordelen biedt. Het allermooiste is dat je aan Jari en Iven kunt merken dat ze zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen leren! Jari (groep 8) regelt zijn hele eigen huiswerk. En dat is best veel. Eén uur per dag. In google calender maakt hij zijn eigen planning. De meester stuurt mailtjes met opdrachten en Jari plant ze in op de kalender en geeft ook aan wanneer een opdracht behaald is. De meester heeft inzage in de kalender. Supersysteem!

Iven (groep 6) heeft nog wat hulp nodig bij het maken van zijn huiswerk, maar vraagt daar nu zelf om. Hij moet een half uur per dag huiswerk maken. Spelling, Engelse woordjes oefenen, denkwerk, topografie en Engels lezen. Over de week verspreid. Ook hij begint in te plannen: "Mam, dan doen we vandaag Engelse woordjes en dan maak ik morgen het denkwerk". Waar ik aan het begin van het schooljaar nog regelmatig moest "vechten" als het om huiswerk maken ging, zegt hij nu tegen Maaren: "Nee, ik kan niet mee spelen na het eten, ik moet eerst huiswerk maken". En "doe die Engelse woordjes nog maar een keer, dan ken ik ze zeker". Ongelofelijk!

Hoe ze dat op school voor elkaar krijgen? Precies weet ik het niet, maar ze maken wel gebruik van een aantal principes. En die blijken dus te werken.

IPC
IPC staat voor International Primary Curicculum. Alle vakken, behalve taal en rekenen, worden binnen één thema samengebracht. Dit thema wisselt iedere keer. Maaren heeft het bijvoorbeeld gehad over voedsel, Jari en Iven over mythen en legenden en over nieuws.

Behalve de kennis die je opdoet, leren de kinderen ook vaardigheiden waar je je hele leven plezier van hebt, zoals samenwerken, verbanden leggen, zelf onderzoek doen en oplossingen zoeken voor problemen.

Startpunt is het bekijken wat je al over een onderwerp weet. Daarna ga je samen bepalen wat je wilt leren. Hierna wordt het thema op verschillende manieren uitgewerkt en vanuit verschillende invalshoeken belicht (bijvoorbeeld hoe werd het nieuws verspreid toen er nog geen moderne communicatiemiddelen waren, maar ook maak zelf een eigen nieuwsuitzending). Aan het einde van een thema wordt teruggeblikt of het gelukt is dat te leren wat je wilde weten.

Wat ik er zo mooi aan vind, is dat alle vakken met elkaar verweven worden. De kinderen leren de verbanden tussen al die dingen meteen te zien. In plaats van dat het allemaal op zichzelf staande kennis is, kunnen ze het meteen aan iets concreets relateren. Erg mooi.

SCL
SCL staat voor Structureel Coöperatief Leren. De bedoeling hiervan is om de klas een structuur te bieden waarin de kinderen goed kunnen samenwerken. Gedurende een week of 6 zitten de kinderen in een team. Iedere week hebben ze hierin een andere rol, bijvoorbeeld tijdchef of materialenchef. Iedere week zijn ze dus verantwoordelijk voor een klein stukje van de randvoorwaarden die nodig zijn voor een goede samenwerking. En dat werkt!

Daarnaast zijn er "spelletjes" om snel samen aan de praat te raken. Bijvoorbeeld zoek iemand die... Je krijgt een blaadje met verschillende manieren van vakantie vieren (skiën, strand, musea). Bij iedere manier moet je nu in de klas twee mensen zoeken die dát de leukste manier vinden. Een andere was teken een hoofd en teken daarin wat je hoofd op dit moment bezig houdt. Vertel daarna gedurende een minuut tegen je buurman wat je hebt getekend. Daarna mag je buurman zijn tekening aan jou uitleggen. Een snelle manier om even iedereen in de klas aan het woord te laten en zijn hoofd te laten leegmaken.

Doelgericht leren
Op de HSL leer je niet iets omdat dat nu eenmaal op dat moment in het boekje staat. Ook leren de kinderen niet voor de meester of juf. De bedoeling is dat de kinderen iets doen, omdat ze het zelf willen leren. De één moet meer oefenen met werkwoordspelling de ander met rekenen. Ze leren om zelf hun leerdoelen te formuleren en ze leren ook hoe ze die kunnen bereiken. Wat moet je nog oefenen? Welke materialen hebben we daarvoor? Op welke manier leer jij het best? (moet je het zien, horen of moet je er juist een liedje van maken).

Ik weet het, papier is geduldig en een blog (het moderne papier) ook. Bovendien is het erg moeilijk om in een paar zinnen een hele aanpak te omschrijven die je eigenlijk gewoon moet ervaren.  Maar ik ben zo enthousiast over de aanpak hier op school. Ik zie gewoon aan mijn kinderen dat het werkt. Dus, als je denkt, goh da's interessant, verdiep je er eens in. Er is een hoop informatie (en wetenschappelijk onderzoek) te vinden op internet.

http://www.ipcnederland.nl/
http://www.fi.uu.nl/publicaties/literatuur/6152.pdf

En de kinderen? Die vinden het geweldig op school! Iven gaat fluitend naar school en Jari geeft aan dat hij op deze school echt superveel kan leren.

Knutseltijd

Eén van de dingen die ik in Singapore wilde doen, met al die tijd die ik over ging houden (niet dus), was eens op m'n gemak een beetje knutselen. Het heeft lang geduurd (4 maanden om precies te zijn) maar deze week was het dan zover. Ik hoefde geen koffie te drinken, had geen tennisles, hoefde niet heen en weer te crossen met de auto, (bijna) niks te regelen, ik had gewoon tijd over. Heerlijk!

Toen we hier kwamen wonen, ben ik zo slim geweest om meteen een hoekje van onze slaapkamer in te pikken als "mijn knutselhoekje". Er staat in onze slaapkamer namelijk een heel raar heuphoog muurtje. Erachter past eigenlijk niet zo heel veel, maar ik had al gauw gezien dat een tafel en een kast wel zou gaan. De dozen voor mijn knutselhoekje waren de laatste dozen van de verhuizing die werden uitgepakt. Daarna is mijn knutselhoekje heel tegennatuurlijk voor een hoekje met zo'n functie, erg netjes geweest. Maar afgelopen week was het een lekkere puinhoop, zoals het hoort met zo'n hoekje.

Het eerste echte project was de kinderstoel. Gemaakt door mijn vader (mijn broer en ik hebben er zelf ook ingezeten) en na geknoei met eten van zoveel kinderen enigszins afgeleefd. Toch ben ik er in de loop van de jaren aan gehecht geraakt. Het ding heeft gewoon een leuke vorm. Nu ben ik de laatste tijd helemaal van het plakken en daarna aflakken. Je kunt daarmee echt mooie dingen maken. Een tijdje geleden heb ik ontdekt dat dat niet alleen met papier kan, maar ook met stof. En die zijn er zoveel mooie met mooie kleuren en mooie patronen. Dus...de kinderstoel beplakt met stof en daarna afgelakt. En hij is best goed gelukt, al zeg ik het zelf. Het is nu onze telefoon, ipod, ipad, en ds-en oplader. Nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Het volgende project was de Kerst. Echt waar, heel Singapore is al in Kerstsfeer. Ik heb al veel boodschappen gedaan bij Jingle Bells en Last Christmas. Alleen de Hollandse school doet natuurlijk aan Sinterklaas, daar hoeven ze hier verder niet op te wachten. Ik heb nog even getwijfeld (voelt toch een beetje als verraad aan Sinterklaas), maar uiteindelijk besloten dat Sinterklaas en de Kerstman best gebroederlijk naast elkaar in ons huis konden staan. Dus ging ik aan de slag met de (bescheiden) kerstversiering.




Maar het toppunt van deze week was toch wel dat ik m'n naaimachine tevoorschijn heb gehaald. Ik heb mezelf gewoon overtroffen! Ik heb helemaal zelf kerstmannenkussentjes genaaid. Met dank aan mijn moeder. Ineens kwamen al die uren samen zwoegend achter de naaimachine (mijn moeder vond zichzelf niet echt een natuurtalent) weer bovendrijven. Ik wist nog hoe je de draad op moest spannen, waar je het spoeltje in moest stoppen, hoe je de draad boven water kon toveren en hoe je de steken in kunt stellen. Naald naar beneden laten staan als je de stof wilt draaien en aan de achterkant boven het voetje zit zo'n handig haakje waar je het draadje aan af kunt knippen. Supertrots was ik op mezelf. Maaren vond het ook ongelofelijk knap: "Wat kun jij goed naaien. En geef je dan gas met je voet?".

Mam, bij deze draag ik m'n kerstmannenkussentjes op aan jou!

Zie ginds komt de stoomboot

Hoe doe je dat nou met Sinterklaas? Die vraag heb ik de afgelopen tijd een paar keer gekregen. Daar hoef ik niet lang over na te denken: Sinterklaas komt namelijk gewoon met de stoomboot naar Singapore! Dat wisten jullie niet, hè? Dat Sinterklaas niet al die weken in Nederland blijft, maar ook nog een tussentijds bezoekje aan Singapore brengt?

Dus togen wij vanmorgen, net als alle Nederlanders met kinderen hier, uitgedost met mijter en zwartepietenpet naar de haven. Nu heb ik met de aankomst van Sinterklaas al veel meegemaakt: ijzig koud, heel veel regen, lekker zonnetje. Maar vanochtend was het heet! We stonden pal in de zon en er was geen zuchtje wind. Echt, de sauna was er niks bij. Mijn shirt was aan voor- en achterkant nat en het zweet stroomde in straaltjes langs m'n benen naar beneden. En maar liedjes zingen...ik had gewoon medelijden met Sinterklaas en z'n Pieten, in rok en hemdje was het al bijna niet om te doen, laat staan met lange baard, fluwelen pak en maillot. Maar gelukkig lieten ze zich niet kisten en tot grote opluchting van Maaren kwamen ze dan toch de hoek om varen.

De kinderen vonden de hoeveelheid pepernoten een beetje tegenvallen. Het was inderdaad redelijk afgepast. Maar ik heb de prijs van een zakje pepernoten gezien bij de German Market, de enige plek in Singapore waar je pepernoten en schuimpjes kunt kopen. En dan begrijp je het wel.

Sinterklaas onder de palmboom

Van links naar rechts, zwarte Piet, Sinterklaas,
de Nederlandse ambassadeur en de directrice van school

Maar goed, Sinterklaas is in Singapore aangekomen. De schoenen zijn gezet (tot grote verbazing van Jo Ann: how come all the shoes are on the table?"). De school is versierd (door een hele horde enthousiaste moeders, erg gezellig) en de lotjes zijn getrokken. Nu nog verzinnen hoe Zwarte Piet de zak met cadeautjes voor de deur kan zetten. We hoeven geen haardhout te halen, de gordijnen zijn nooit dicht en we hebben maar één deur die altijd openstaat. Dat wordt nog een uitdaging!

Expatvrouw

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij mij kwamen bij het begrip "expatvrouw" altijd een hoop stereotiepe beelden bovendrijven. Iets in de trant van gebruinde slanke vrouwen met dure merkkleding, hoge hakken, dure handtas, die elke dag koffie en wijn drinkend, tennissend en vooral winkelend door het leven gaan. Ondertussen heb ik natuurlijk een hoop expatvrouwen ontmoet en ben ik er notabene zelf één, dus is mijn beeld wel een beetje bijgesteld.

Bij de informatieavonden op school, tijdens de koffiebijeenkomsten per groep (4 dus voor mij!), op het feestje van afgelopen zaterdag (ja, ja, we hebben de Nederlandse gewoonte altijd als laatste naar huis te gaan ook in Singapore braaf voortgezet) en bij het ophalen van de kinderen, overal kom je de Nederlandse expatvrouwen tegen. En het leuke is, iedereen is vanuit een verschillende achtergrond in Singapore terecht gekomen. Voor de één is Singapore de eerste ervaring als expatvrouw, de ander komt hier via Shanghai, Jakarta, Hongkong, Amerika en/of Peru. De één is jaren geleden vertrokken en is hier of in een ander buitenland bevallen van de kinderen, de ander sleept al meteen een heel gezin mee. De één kon niet wachten om uit Nederland weg te gaan, de ander kan niet wachten om weer naar Nederland terug te keren. De één wordt meteen lid van de Hollandse club en stort zich volop op het hulpouderschap op school, de ander kijkt eerst eens de kat uit de boom. Het is ontzettend leuk en interessant om al die verhalen en de bijbehorende meningen te horen. Het zet je aan het denken...

Natuurlijk hebben "wij expatvrouwen" ook een aantal dingen gemeen. We weten allemaal dat het wel wat moeite kost, maar dat het dus kan, je gezin en bijbehorende spullen oppakken en naar de andere kant van de wereld verhuizen. Dat maakt flexibel.

Niemand heeft hier z'n familie om zich heen. En daarnaast hebben we allemaal een hardwerkende expatman die ook nog eens vaak voor z'n werk door Zuidoost-Azië reist. Dat maakt dat we op zoek zijn naar contact om onze ervaringen uit te wisselen en te praten over wat ons bezig houdt.

De meesten expatvrouwen hebben een hoger opleidingsniveau, maar kunnen desondanks hier niet werken. Dat maakt dat we continue op zoek zijn naar mogelijkheden om ook onszelf te ontwikkelen en af en toe nog eens iets intelligents te doen.

Het belangrijkste wat we gemeen hebben, en ik denk dat we dat gemeen hebben met alle moeders over de hele wereld, is dat we allemaal willen dat het onze kinderen goed gaat. Dat zij zich goed thuis voelen in hun nieuwe omgeving. Dat ze gezond zijn. Dat ze met plezier naar school gaan. Dat ze kunnen sporten of muziek maken. Dat ze vriendjes en vriendinnetjes hebben om mee te spelen. En dat maakt dan weer dat wij expatmoeders met ons kroost achterin de auto heel Singapore doorkruisen! Dat wij met etenstijd op het voetbalveld staan. Dat wij wat afbellen en sms-en om speelafspraken voor onze kinderen te maken. Dat wij iedere dag huiswerk maken. Dat wij denken aan gymspullen, hockeybitjes en biebboeken. Dat wij met onze kinderen bij het avondeten vechten om een boontje of een hapje rijst. Dat wij naar de German Market rijden om een pak veel te dure hagelslag te kopen. Dat wij iedere dag verhaaltjes lezen en liedjes zingen. Dat wij kampioen zijn in creatieve manieren bedenken om ruzies op te lossen. Dat wij mee gaan zwemmen terwijl we helemaal niet van zwemmen houden. Dat we 2 uur lang op een kokend hete skatebaan zitten en kijken naar alle geweldige trucjes...

En dan nog zeggen we tegen elkaar: "ik weet eigenlijk ook niet wat ik de hele dag doe. Nu heb ik nog steeds geen boek gelezen".

Kortom, mocht je ooit onverhoopt expatvrouw worden, dan hoef je niet te gaan lijnen, niet te gaan shoppen, geen wijn leren te drinken en niet te leren tennissen (alhoewel ik dat van harte kan aanbevelen, gewoon omdat het erg leuk is). Blijf gewoon jezelf en geniet. Ik voel mij een bevoorrecht mens!

Engels en Brabants

In Singapore is de voertaal Engels. Singapore was vanaf 1819 tot 1959 namelijk een Engelse kolonie. Bij je buren, tijdens het boodschappen doen, bij het regelen van internet, de tuinman, overal kun je met Engels terecht. De meeste mensen hier praten echt engels-Engels en zijn dus goed verstaanbaar. Zo hier en daar spreekt er nog iemand echt van dat chinese-Engels en dan kom ik in de problemen. Na drie keer vragen weet ik nog steeds niet wat ze nu bedoelen. Waar mogelijk knik ik dan maar vriendelijk en ook daarmee kun je hier een heel eind komen. Aan de telefoon is mijn probleem wat groter, want dan werkt mijn vriendelijke geknik natuurlijk niet. En als het moeilijk wordt, dan begin ik in het Nederlands te denken, en daar wordt mijn Engels ook niet beter van. Zo heb ik laatst minstens 5 minuten met iemand aan de telefoon gehangen om uit te leggen dat ik niet degene was die ze wilde spreken. Dat ging ongeveer zo:

Hello.
I'm looking for blablabla.
I'm not blablabla.
What is your number?
12341234.
That's the number I dialed.
Yeah, but I'm not blablabla. And this is my phone.
But I'm looking for blablabla...

Maar goed, mijn niveau Engels stijgt ondertussen weer gestaag. Tijdens mijn studie heb ik een hele hoop Engelstalige bedrijfskunde boeken gelezen. Al dat Engels was ergens in mijn grote teen weggezakt, maar komt ondertussen zo langzamerhand weer boven water. Erg leuk. Thuis spreek ik met Jo Ann natuurlijk in het Engels. En dat gaat ondertussen erg goed. Gelukkig is Engels ook niet Jo Anns moedertaal, dus zijn we goed aan elkaar gewaagd. Zo nu en dan moet ik nog echt wat omschrijven, maar de meeste Engelse woorden komen toch vanzelf bovengeborreld. En dan natuurlijk mijn tennisles in het Engels. Da's juist weer het andere uiterste. De "coach" komt uit Engeland en spreekt erg snel en af en toe wat binnensmonds Engels. Dan moet ik toch weer alle zeilen bij zetten.

En nu ben ik zover dat ik zelfs in een Engels boek ben begonnen: A thousand splendid suns van Khaled Hosseini. Ik kwam op het idee door de kinderen. Voor de Engelse les (op school) moeten ze namelijk continue Engelse boeken lezen. Erg goed voor je Engels. Jari leest al zelfstandig en hij begrijpt ook nog waar het over gaat (dat check ik zo nu en dan toch maar even). Met Iven lees ik samen. En ook dat gaat steeds beter. Ondanks de Hollandse School zijn ze toch wel omgeven door wat Engels: de Engelse les natuurlijk, maar ook de muziekles, voetbal, hockey, de bus-auntie, juf Angie op de peuterspeelzaal (daar hebben ze een Nederlandstalige en een Engelstalige juf) en thuis natuurlijk Jo Ann en een moeder die zo nu en dan het Engels probeert aan te moedigen. Ondanks dat ze goed begrijpen wat iedereen in het Engels bedoeld, wil het zelf spreken nog niet zo lukken. Soms beginnen er al wat Engelse woorden te ontsnappen, maar ze zijn nog erg verlegen. We wachten rustig af...

Met al dat Engels willen wij natuurlijk niet dat ons fijne Brabants vergeten wordt. Op school is het Brabants ook een beetje ondergeschoven met al dat Hollands, dus dat heeft wat extra aandacht nodig. Gelukkig is daar dan de WC Experience. Pas in de auto kwam Queen langs op de radio met "We will rock you" en Lasse vroeg bloedserieus aan Kimmo: "Papa, is dit Voile shitzooi?"(niet gewoon vuile, maar echt voile). WC Experience covert namelijk allerlei bekende nummers en maakt er een eigen Brabantse tekst op. Boem boem klap, boem boem klap "We will, we will rock you" wordt dan "Voile, voile shitzooi" boem boem klap.

De mooiste tekst blijft toch wel de volgende, vooral als Maaren het tien keer achter elkaar zingt:

"Ik hou van jou, de lucht is blauw, ik blijf je trouw, maar de allerliefste vrouw, da is ons moeder"

Voor wie niet weet wat WC Experience is:
http://www.youtube.com/watch?v=6CAvwzYL82c: (vooral voor alle moeders!)
http://www.youtube.com/watch?v=zQh8ec1A1M0






p.s.
As we speak, doet zich het volgende voor:
Lasse zit voor de TV Bob de Bouwer te kijken (ik moet hem toch ergens parkeren als ik mijn blog wil typen). Hij komt naar me toegerend en vraagt: "Ik wil Bob the Builder kijken". Dat gaat qua Engels de goeie kant op...

Gevecht om de ipad

De ipad is een populair ding in ons gezin. Iedereen wil ermee aan de haal. Eigenlijk is ie van mij. Ik heb hem (of haar?) afgelopen mei voor mijn verjaardag gekregen. Het idee was dat ik er boeken op zou gaan lezen. Vooral in Singapore, waar geen Nederlandse boeken te krijgen zijn, zou dat een mooie oplossing zijn. Gewoon downloaden en klaar is kees.

Al in Nederland ontdekte ik de lol van de ipad. Eigenlijk is het gewoon een (ook nog nuttig) grote mensen speeltje. Beetje mailen, beetje surfen op het net, rondsnuffelen tussen de apps in de appstore, notities maken, tijdens de verhuizing een zeer zinvol en uitgebreid takenlijstje bijhouden. Het takenpakket van de ipad is in Singapore nog verder uitgebreid. Adresgegevens bijhouden van alle nieuw opgedane contacten, het schrijven op mijn blog, het opzoeken van adressen op de kaart, het bekijken van welke winkels ze in welk winkelcentrum hebben (speciale app, singapore malls!), mijn privé yogaleraar, het lezen van de Happinez. Je begrijpt, mijn ipad en ik zijn zo goed als onafscheidelijk...

Ware het niet dat de rest van mijn gezin de ipad ook heeft ontdekt! Kimmo vindt het heerlijk om via Uitzending gemist de afleveringen van De wereld draait door te zien. 's Morgens voor het werk buiten bij een kopje koffie of 's avonds na het werk op de bank of in bed.

Lasse is ook een echte ipad fan. Hij bekijkt in You tube alle filmpjes van Bob de Bouwer, Tom & Jerry, mr Bean, Buurman en Buurman. Het enige wat hij niet begrijpt is dat als ik "piep" (type) dat dan wel de gewenste filmpjes komen en dat er als hij "piept" maar van alles wat komt. Voor de rest flitst ie met z'n vingers over het scherm om een nieuw filmpje te starten, het beeld te vergroten, het filmpje te pauzeren en het geluid harder te zetten. Gevolg is dat hij nu van alle schermpjes verwacht dat ze touchscreen zijn, ook van ons fototoetsel en de oude mobiel...

Iven is de man van de spelletjes. De smurfen, frisbee-en, een of andere pratende hond. Ik heb geen flauw idee hoe het allemaal werkt, maar hij wel. Zo af en toe meldt mijn ipad dan dat de plantjes bij de smurfen water moeten hebben of dat de pratende hond wat aandacht tekort komt. Ik klik de meldingen altijd braaf weg.

Jari gebruikt de ipad weer voor hele andere dingen. Op school ziet hij van alles bij de Apple computer daar. Sindsdien hebben we bijvoorbeeld Comic Life op onze ipad. Daarmee kun je van foto's een stripverhaal in elkaar knutselen. Ook Garageband is favoriet. Hij componeert zijn eigen muziek alsof het niks is. De laatste aanwinst is iMovie. Hiermee kun je filmpjes monteren. Op You tube kijkt ie dan weer filmpjes over hoe je allerlei trucjes uit kunt halen en die doet ie dan na. We hebben hier dus regelmatig op de grond vallende "neergeschoten" kinderen. Ook Iven wordt ingehuurd als acteur. Als ik met Jo Ann wat aan het kletsen ben, luidt het commentaar al snel: "Niet praten mam, we zijn aan het filmen".

Een boek lezen op de ipad? Tot nu toe is het me één keer gelukt. Een boek lezen gaat bij mij namelijk als volgt: iedere keer als het kroost lekker bezig is, lees ik weer een stukje. Maar ja, de laatste tijd is er iedere keer wel één stuks kroost dat op dat moment op de ipad zit. En als ik hem eraf gooi, is ie niet meer lekker bezig. Kans voorbij.

Wat een dilemma. Een echte oplossing heb ik nog niet voor handen. Soms kruip ik maar achter de computer, soms jaag ik de ipadder weg (nee, hij is van mama) en ik ipad zoveel mogelijk als Kimmo op z'n werk zit en de kinderen op school. Ondertussen heb ik mijn zinnen gezet op het kleine zusje van de ipad, de iphone. Nu zijn die hier wel iets goedkoper dan in Nederland, maar toch nog steeds erg duur. Eerst even sparen dus. Maar als ik er dan één heb, hang ik er een briefje op: "gereserveerd voor mama"!

Vakantie in eigen land

De afgelopen anderhalve week hadden de kinderen vakantie van school. Noem het herfstvakantie, alhoewel er van herst hier geen sprake is. Onze eerste vakantie in Singapore. Waar veel van onze mede-expats op vakantie zijn geweest (Bali, Australië, Cambodja om maar wat te noemen), hebben wij vakantie in eigen land (Singapore in dit geval dus) gevierd. Nu heb ik hier sowieso al continu een vakantiegevoel. Ik weet niet wat het is, het huis, het weer, de omgeving, het feit dat we als gezin op elkaar aangewezen zijn.
Alles bij elkaar vermoed ik. Maar de afgelopen anderhalve week hebben we dan ook nog de toerist uitgehangen.

Wat hebben we allemaal genoten...
Te meer omdat we de belevenissen tijdens onze eerste vakantie samen konden delen met (opa) Piet, (oma) Antoinette en (ome) Martijn. Onderstaand aan de hand van de foto's een impressie...

Wandelen in het regenwoud
Ken je de Burgers Bush in Arnhem? Zoiets, maar dan in het echt. Wij hebben gewandeld door het laatste stukje overgebleven regenwoud in Singapore, Bukit Timah Nature reserve. Erg vermoeiend, berg op, heet en vochtig, maar ook zeer indrukwekkend.

Zwemmen
Lekker zwemmen in het zwembad. Ik denk dat we wel 100 rondjes in de stroomversnelling hebben gemaakt...

Én lekker zwemmen op Sentosa. Het palmbomenstrandje blijft in trek...

Aapjes kijken
In Peirce Reservoir kun je aapjes kijken. Lasse noemt het de dierentuin, maar het is gewoon een park. Deze keer waren de apen erg brutaal. Ze gristen het lege blikje en het papiertje met koekkruimels zo van onze picknicktafel af. Natuurlijk moest er ook gestept en gevoetbald worden.

Boottochtje op de Singapore River
Opa Piet en oma Antoinette waren hier 40 jaar getrouwd. Ter ere daarvan gingen we met de hele bups uit eten bij Clarke quay. En daarna een boottochtje over de Singapore River. Erg mooi met al die verlichte gebouwen.

Dolfijnen
Ook een dagje Underwaterworld stond op het programma. Een hoop vissen, maar de dolfijnen blijven toch het meest bij. Knap hoe het lukt om die beesten af te richten.

Op de weg ernaartoe spotten we nog apen. Kijken wij nu naar hen of zij naar ons?

Avondje uit

Met z'n allen op z'n sjiekst gekleed (da's dus niet zo sjiek) een avondje uit naar de Musical The Lion King. Prachtig gezongen, mooi gespeeld en schitterende kostuums. Maaren leeft helemaal mee: "hij gaat niet dood, hij valt niet, want hij zit aan een touw, ik heb het zelf gezien".

Steppen aan de East Coast
Aan de East Coast ligt een supercoole skatebaan. Nu zijn ze bij ons (nog) niet van het skateboarden, maar wel van het steppen. En dat gaat natuurlijk ook mooi op zo'n baan. Iven moet even loskomen, maar is uiteindelijk niet van het ding af te slepen. Maaren en Lasse willen ook en er wordt gevochten om Iven's step. Met een beetje flexibiliteit en goede wil wordt bedacht dat opa en oma voor Maaren en Lasse wel alvast als verjaardagscadeautje een step kunnen kopen, want ze zijn al bijna jarig (december en februari). Het kopen gaat iets minder soepel (zoveel winkels hier dat je gewoon niet weet waar je heen moet), maar het steppen is helemaal super.

Het feest van de lichtjes
In India vieren ze Deepavali. Op school is er al aandacht aan besteed en wij besluiten 's avonds naar Little India te gaan om de lichtjes te bekijken. Wat een mooie sfeer, heel veel mensen, sfeervolle verlichting en in de tempel kijken we onze ogen uit.

Samen uit
Kimmo en ik grijpen onze kans om ook met z'n tweëen een dagje uit te gaan. Het wordt Chinatown. Beetje shoppen, lekker eten, ons vergapen aan een boedhistische tempel, pilsje drinken en praten zonder dat er een kind doorheen zit te kwebbelen. 's Avonds gaan we naar de film (The help, echte aanrader).

Het kan zó in een reclameboekje over Singapore! Jullie snappen het al, wij vervelen ons hier voorlopig nog niet. En mochten we op den duur aan wat anders toe zijn, dan beginnen we gewoon aan de omgeving (Maleisië, Thailand, Indonesië). Wat zijn we toch geluksvogels...